Skip to main content

Dark side of the Porsche


NAPIGTAL marahil sa tangkay ang bungang pinapapak ng bayakan… pumatak sa bumbunan ng pauwi nang suray na lasing, nasapian sa todo tungga ng marka demonyo’t masayang huntahan, inabot ng hatinggabi sa daan…

Dinakot ang bilog na bungang dumikit sa ulunan… inamoy… sobra sa hinog na tsiko, biniyak… isinubo ang kalahati, nginata… sumigid hanggang bituka ang tamis. Akmang isusubo ang nalabing kalahati sa palad, napatingala sa malabay na sanga ng puno… mangga… may humahagikgik doon na aninong kanlong ng mga dahon… tsiko ang nalaglag... mula punong mangga…

Inaninag niya ang hawak na kalahati ng bunga sa palad… malagkit na himaymay ng naligis na damo… malinaw ang nakatambad na hawak: tae ng kabayo!

Dagundong ng kulog ang hagalpak ng halakhak ng dambuhalang anino na ikinukubli ng mga dahon, nakalupasay na may anyo ng tao at kabayo…

Such an eerie pony for my thoughts from a childhood spent in a gentler, more pastoral precincts of Paltok in Quezon City… long gone.

Nahasikan ng asin ang paligid ng tutulugan namin ng kasamang anak… saka maghahasik pa rin ako ng sunod-sunod na dalangin sa magdamag, Viernes Santo… nasa pampang ng ilog, kabilugan ng buwan sa tuktok ng Bundok Makiling, naglalaro ang mga kung anu-anong hugis paru-paro sa mga sanga ng punong balite na nakalilim sa aming mag-ama… basic biology tells me butterflies— they don’t giggle in impish delight-- are diurnal critters, what’s there to pollinate in the dead of night among gnarled boughs of a banyan?

Nakatalungko, nagmamasid sa paanan ng isa pang balite sa kabilang pampang ang anyong kalahating tao, kalahating kabayo… ni hindi nangahas lumapit sa ‘min… iba talaga ang bisa ng asin… at kabilang sa mga isinaulong dalangin ang pipinsala sa tao, engkanto, kapre… tikbalang.

Dapat lang iligpit ang mga gunggong— endangered species of such unfathomed dimensions, say, tikbalang ought to be conserved… they represent an untapped storehouse of dark wonder, of the dim adytum of human psyche, of knowledge yet unknown.

Kapwa bukas ang tercero ojo naming mag-ama… nakikita namin sila.

Teka, “mangingibig sa kabayo” or lover of equines ang tahasang katuturan ng “Pilipinas,” how would an apocalypse turn out if the mounts of the Four Horsemen don’t show and trot through?

Idagdag pang isinilang ang inyong imbing lingkod sa Taon ng Kabayo noong 1954— that makes me a Horse kaya talagang nakahiligan ang kumabayo dahil nga lover of equines ang katumbas ng Pilipinas… that’s a plurality of lovely mares and comely nightmares kaya laging mayroong hiya, hiya, hiya… mula puwerta hanggang rekta, tigidig-tigidig-tigidig…

I would have wished the current tenant of Malacañang not to succumb to the dark side of the Porsche… mas astig kung meron siyang kinakabayo.

That would have neighed truer to his self-ascribed sobriquet, P’Noy.

Isipin na lang kung magilas siyang nakasakay sa mola, kumakayog mula Times St. hanggang Malakanyang… kasabay ang mga alalay na sakay din ng kani-kanilang kabayo… kahit sa bangketa na lang dumaan, hindi sagabal sa daloy ng ibang sasakyan.

Guaranteed one horse power engine per equine that packs a mean kick in the teeth of oil multinationals… hey, grassoline is a lot cheaper than fossil fuels.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina...
Post a Comment
Read more

Cal y canto con camote

FENG shui (literally, wind water flow) lore has it root crops embody a hidden store of treasures. Say, a local food conglomerate needs yearly 35,000 metric tons of cassava for livestock feed-- the available local supply falls short of 13,000 tons. Cassava granules sell for around P9 a kilo. Demand for the same root crop to be used in liquor manufacturing is hitting above the roof. Why, raising cassava is a no-brainer task— this is one tough crop that can grow in the most hostile patches of earth, providing sustenance for ages to dwellers in sub-Saharan parts of Africa. While the hardy cassava is nearly pure starch, the lowly sweet potato or kamote is considered by nutritionists as a super food, the most nutritious of all vegetables— kamote levels of Vitamin A are “off the charts, rich in antioxidants and anti-inflammatory properties.” A fist-sized kamote can supply a day’s dose of glucose to fuel the brain, muscles, and organs, so they claim. Count the country lucky...
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal...
Post a Comment
Read more