Skip to main content

Usapang aso

ASONG umaawit pala ang talagang dapat itawag sa lahing asokal. Pinahiran natin ng konting pulot-pukyutan sa pangalan. Kumukuyog sa pagsalakay. Pero may katangiang hihimas sa panlasa.

May mga sinaunang paniwala mula India na ang mukha, leeg hanggang dibdib ng aso ay sumasagisag sa araw. Gabi naman ang sinasagisag ng nalalabi pang bahagi.

Daloy ng maghapon at magdamag ang tahasang sinasagisag ng aso.

Sa maniwala’t hindi, nababawasan daw ang marumi’t karumal-dumal na karma ng sinuman tuwing magpapakain siya ng aso.

Hindi na ako nagtataka kung bakit madalas na matokang magpakain ng aming mga potsosoy—‘yun ang term of endearment namin sa aso—si Ama. Tiyak na nagtutungkab ng kahindik-hindik na karma.

Umiiral pa rin ang isang paniwala na inangkat mula India. Maging ang mga dakilang guro at mga anghel ay nagkakatawang-lupa sa anyo ng aso.

Iba naman kasi ang paniwala sa ating lupain. Nag-aanyong aso daw ang asuwang—pero halata pa rin dahil kakaiba ang laki, tila nagliliyab ang lisik ng mata, karaniwang itim ang kulay ng balahibo, madalas na naglalaway habang nakasungaw ang hilera ng pangil.

Maaari raw makipagtalastasan sa inyong aso sa ikawalong araw ng paglaki ng buwan. Paliguan. Bigyan ng kanyang paboritong pagkain na may kasamang kasoy. Suubin din ng insenso. Ano’ng malay natin kung espiritu pala ng sinumang dakilang guro o kaya’y anghel ang nagkatawang-aso’t naging alaga ng inyong pamilya?

Pansinin na aso ang turing sa sarili ng mga paring Dominicans. Domini canis o dogs of God. Kapag binaligtad nga ang baybay ng dog, god. Aso rin ang turing sa sarili ng mga Muslim na Sufi na naghahabi ng mga marikit na alpombrang lana. Baka magulantang pa tayo sakaling ibunyag ng ating alagang aso ang kanilang inililihim na anyo.

Sakaling isa palang monghe mula Belgium ang alaga, baka maturuan pa ang amo ng paraan sa mahusay na pagtimpla ng masarap na beer—mga monghe doon ang gumagawa ng pinakamasarap na beer sa buong mundo.

Kung isa palang Sufi ang alaga, baka maibahagi sa amo ang mga lihim na aralin at pamamaraan ng mahika. Mga gurong Sufi kasi ang nag-iingat ng mga ganoong lihim.

Marami nang sumablay na akala. Inaakalang amo ang nangangalaga sa kanyang alagang aso. Ni hindi sasagi sa isip na taliwas pala. Aso pala ang talagang nangangalaga sa kapakanan ng amo.

Nilapitan ka ng aso mula sa kanan? May makakamit kang tagumpay ang inihuhudyat nito.

Nakita mo siyang may kagat-kagat na pagkain? May makakamit kang pakinabang ang tahasang pahiwatig nito.

Marami pa marahil na lihim at hiwaga na mauungkat at masisiwalat kung masinsinang makikipagtalastasan ang amo sa kanyang aso.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de
Post a Comment
Read more

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal
Post a Comment
Read more