Skip to main content

Para maiba naman

NAGMUNGKAHI minsan ang yumaong Lee Han Kiad. Mas kilala siya bilang Peter Lee na mahusay sa tennis at pagiging restaurateur. Mahusay ang mungkahi. Sa halip na dumagdag pa sa buhol-bulbol na usad-trapiko para madalaw ang puntod o libingan ng mga namayapang mahal sa buhay, pabayaan natin na tayo naman ang dalawin nila. Para maiba naman.

Napulot ng mga matanda sa aming angkan ang kinagawian mula pa sa Mexico. Katumbas kasi ng ating Undas ang magkasunod na araw na Dia de los Muertos sa lupain ng fuerte tequila y sabroso tamale ng mga ale at pinagmulan ng kinalokohang telenovela na Marimar alias Thalia na ang una palang pangalan ay Jenni.

Dumadanak ang pagkain sa piging na kaakibat ng Undas. Todo handaan. Pero mauungkat sa pagdiriwang ng Mexico (ang talagang pinaghanguan natin ng pagdiriwang) na karaniwang mga kinagigiliwang pagkain ng mga dinalaw na mga mahal na yumao ang inihahain. Para makisalo ang mga namayapa sa hindi pa matahimik.

Mga hamak na pagkain ang naibigan at niluluto ng isa kong lolo, si Dominador Gomez. Halimbawa’y inihaw na bulig o mga mumunti pang dalag na maisasawsaw sa kinatas na murang sampalok at bagoong Pangasinan. Pinapaitang kambing o kappokan na ang sabaw ay finely digested grass at samut-saring lactic acid bacteria sa katas mula dinding ng maliit na bituka ng kambing—the fully processed food of a ruminant about to be absorbed into the bloodstream. Wickedly delicious!
Isama ang ginataang murang dahon ng dapdap o red coral tree na ang malambot na kahoy ay inuukit, ginagamit na maskara ng mga kasali sa Moriones Festival ng Marinduque.

Pati cabra calderetta-- kalderetang kambing na iginisa muna sa saganang mantekilya.

Idagdag ang burudibud o pinakbet na may sangkap na bunga ng malunggay saka kamote para manamis-namis sa panlasa. O kahit pinakbet na bagnet mula Vigan o inasin mula Bontoc ang pangunahing kalahok.

Magugunita ko si Lolo Domeng sa mga ihahanay na ganoong pagkain sa hapag-kainan. Matingkad na mga gunita na mangunguya, lalasapin sa panlasa.

Sa aking pakiramdam, magkasama naman si Lolo Domeng at Peter Lee. Doon na sila magtatagpo. Tiyak na magkakasundo sila sa paglikha ng mga makagigiliwang lutuin. Pati sa pagtikim-tikim sa luto ng langit.

Sana’y magkasundo silang dalawa. Na gawin naman ang payo ni Peter Lee. Sila naman ang dumalaw sa kanilang mga naiwan—at busugin kami sa kanilang ihahandang kung anu-anong malalapang.

Tiyak na mabubusog kami pati sa makukulay, masasarap na ala-ala!

Comments

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal