Skip to main content

Mag-ama

NAKATAYA ang aking pusta kay Erik “El Terrible” Morales. Maliit na halaga lang. Para may sumalungat naman kay Emmanuel “Pacman” Pacquiao sa kanilang basagan ng mukha ngayong Linggo.

Aaminin kong mas may tiwala ako kay Morales. Hindi man niya ginutay ang hilatsa ng mukha ni Pacquiao sa unan nilang salpukan, umihi naman ng dugo ang hinirang na pambansang kamao ng Pilipinas. Baka tuluyang natigok si Pacman kung sakali matapos ang una nilang paghaharap.

Sariling ama ang naghasa ng talim ni Morales sa unang salpok kay Pacquiao. Gusto ko ang ganoong father-and-son bonding. May antig ‘yon sa marupok na family values na umiiral sa ating bansa. Sariling ama rin ang tagasanay ng isa ko pang paborito, si Floyd Mayweather, Jr. na parang lintik kung sumagitsit ang kamao kapag pinakawalan sa kasagupa.

Lalong umangat ang paghanga ko kay Mayweather nang malaman na tatay pala niya ang katulong niya para bumuo ng plano ng pakikipagsagupa. Mahirap iwaksi na may matibay na bigkis silang mag-ama.

Ni hindi ko kailanman narinig na nagpasalamat si Pacquiao sa kanyang tagasanay, kay Freddie Roach. Bukod sa sariling kakayahan at talino, iba na ang may magaling na fight strategist.

Isa sa mga pinakamahusay na fight strategist sa mundo si Roach. Pero tahasang commercial transaction ang namamagitan sa kanila ni Pacquiao. Tutumbasan lang ng pera ni Pacquiao ang mahusay na serbisyo at mainam na fight strategy ni Roach.

Hindi lang transaction kundi transformation ang umiiral sa samahan ng mag-amang Morales. Bagsak ang anak nang hindi ama ang nangalaga sa kanya. Sa pagkakataong ito na mapapanood sa Linggo, magkasama na sa bakbakan ang mag-ama. Para sa akin, malalim ang kabuluhan at kahulugan niyon.

Pustang pera lang ang matatalo sa akin, kung sakali. Walang talo ang mahusay na samahan ng mag-ama. Kahit pa pareho silang malugmok sa bakbakan. Mas matibay at mas matindi ang samahan na may makatuturang transpormasyon kaysa kalakalang transaksiyon.

Ganoon ang makikita kong antas ng laban.

Iniulat nitong 2005 ng World Bank ang mga bansa na tumanggap ng dollars mula sa kani-kanilang migranteng manggagawa. Una ang India ($21.7 bilyon). Kasunod ang China na nagkamal ng $21.3 bilyon. Ikatlo ang Mexico, $18.1 bilyon. Pang-apat ang France, $12.7 bilyon at ikalima ang Pilipinas, $11.6 bilyon.

Ituturing kong parehong pambatong OFW sina El Terrible at Pacman na magsasalin sa kani-kanilang bansa ng tumataginting na dollars.

Pero kay El Terrible at sa kanyang ama, sa father-and-son bonding nila ang aking taya at tiwala. Walang talo doon.

Amigos, vamos golpemos cojones!

Comments

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina

Cal y canto con camote

FENG shui (literally, wind water flow) lore has it root crops embody a hidden store of treasures. Say, a local food conglomerate needs yearly 35,000 metric tons of cassava for livestock feed-- the available local supply falls short of 13,000 tons. Cassava granules sell for around P9 a kilo. Demand for the same root crop to be used in liquor manufacturing is hitting above the roof. Why, raising cassava is a no-brainer task— this is one tough crop that can grow in the most hostile patches of earth, providing sustenance for ages to dwellers in sub-Saharan parts of Africa. While the hardy cassava is nearly pure starch, the lowly sweet potato or kamote is considered by nutritionists as a super food, the most nutritious of all vegetables— kamote levels of Vitamin A are “off the charts, rich in antioxidants and anti-inflammatory properties.” A fist-sized kamote can supply a day’s dose of glucose to fuel the brain, muscles, and organs, so they claim. Count the country lucky