Skip to main content

Salpukan

Salpukan

SA salpukan nauuwi ang pag-ungkat sa anumang tinutumbok ng mga programa sa telebisyon. Hindi naman kasi matiyak kung inaasinta nila ang karaniwang miron sa pagitan ng dalawang tainga, sa pagitan ng mga tadyang o sa pagitan ng nakabukakang hita.

Ipinipilit ng nakatatanda kong kapatid na para daw sa masa. Nagsusulat at nananaliksik kasi siya para sa isang programa ng Kapuso. Dati siyang Kapamilya. Bihasa na sa gawaing pantelebisyon. Sabi’y masa daw ang talagang inaalayan ng mga programa ng alinman sa mga nag-aangkas sa daan-libong boltahe ng kuryente.

Masa din naman ang tawag sa pinaghalu-halong arina, lebadura, mantekilya, gatas, itlog, asin, at iba pang sangkap para sa lulutuing pan de salsal (kailangan na ng ganitong paraan para lumaki ang naturang tinapay na unti-unting nanliliit) monay, pinaputok o pan de regla. Hindi kailangan ng panakip-butas sa huling nabanggit.

Kung masa ang talagang nais makinabang sa alay na panoorin, dapat na parang lebadura ang epekto sa masa. Umaangat. Umaalsa. Lumalago. Sinasalinan ng hangin para makahinga. Ganoon ang bisa ng lebadura, brewer’s yeast o leavening sa masa na isasalang sa pugon.

Maiisip kasi na hindi bisa ng lebadura ang epekto ng mga programa sa masa.

Baka kasi shortening. Ito ‘yung mantikang baboy na haram o bawal sa mga Muslim. Baboy kasi.

Saka malakas ang kutob sa epekto ng shortening. Pampaikli ang ibig sabhin ng shortening. Kahit sabihin pang pampadulas din, baka umikli lang ang papahiran nito. Sa halip na ocho-ocho pulgada ang sudsod na ipang-aararo sa tigmak na bukirin, maging quarto pulgada lang. Hinagpis ng lapis. Mabibitin ang monay kung hanggang bukana lang ang papasukin.

May kani-kaniya tayong paninindigan. May mga layunin at bagay na pinapahalagahan o values system. Matagal na akong nanghinawa sa mga layunin, pakay at bagay na binibigyan ng halaga ng mga pinagsawaang programa. Trivia o walang kapararakang kuntil-butil ang masasagap sa talk shows, lalo na kapag tinalakay ang buhay-artista. Dysfunctional families o mga wasak na pamilya naman ang inihahain ng drama.

Tunog ng nagsesermon ang buga ng bunganga ng mga tagabasa ng balita. Pero mababaw din at walang insight sa pag-uulat.

Kung masa ang talagang hahainan ng ganyang mga putahe para lumusog ang isipan, baka naman para lasunin ang isipan ang talagang puntirya nila.

Kung masa ang talagang nais makinabang sa alay na panoorin, dapat na parang lebadura ang epekto sa masa. Umaangat. Umaalsa. Lumalago. Sinasalinan ng hangin para makahinga. Ganoon ang bisa ng lebadura, brewer’s yeast o leavening sa masa na isasalang sa pugon. Para maluto.

Comments

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal