Skip to main content

Gantimpagal, gantimpala

IBA ang kunat ng kawayan kung ihahambing sa tibay ng laman—28,000 PSI sa kawayan o ganoon karaming libra ang kailangan para bumigay ang isang pulgadang parisukat ng kawayan. Mas matibay pa nga ang kawayan kaysa bakal na bibigay kapag tinuunan ng 23,000 PSI. Tila tangkay ng kangkong ang buto ng tao, lasog sa isang PSI lang. Paano na lang ang malambot na kalamnan?

Samantala, hindi dapat lumabis sa 30% ng timbang ng tao ang bigat na dapat niyang balikatin nang matagalan. Kung 100 libra ang timbang, sapat nang 30 libra ang ihahapit na bigat ng dalahin sa likod o balikat. Panganib na sa kalusugan kapag pilit na babalikatin ang labis na bigat na unti-unting ngangatngat, dahan-dahang gugutay sa mga himaymay ng laman.

Maglalaro sa diwa ang ganitong tuusan tuwing magugunita ang pagsalok ni Ama ng tubig noon para sa araw-araw na pangangailangan. Mahigit sa 2/3 na bahagi ng utak ay tubig. Higit sa 2/3 na bahagi ng katawan ng tao, tubig din. Higit sa 2/3 na bahagi ng daigdig, tubig pa rin! Tatanim nang tuluyan sa utak ang 2/3. Tuldok muna saka 666… Kakila-kilabot na sakmal ng mga bilang ng Halimaw!

Sandosenang 26 na kilong balde para punuin ang isang tuong sa araw-araw. Kilo. Hindi libra. Halos 60 libra ang katumbas ng 26 na kilo. Walang pinsala sa kalamnan at pangangatawan kung 200 libra ang timbang ng magbubuhat ng 60 libra. Pero 120 libra lang daw ang bigat ni Ama.

Sandosenang pabalik-balik mula iniigibang poso hanggang bahay na may isang kilometro ang layo. Pumapatak sa sandosenang kilometrong haba ng lakarin. Araw-araw!

Tiyak na naliligo sa pawis at humahagok sa pagod si Ama matapos ang ganoong tatlong oras na penitensiya bawat umaga. Kapag nasumpungan na may magpapasalok, kikita nang konti. P24 kapag nakapuno ng isang tuong, papatak na P720 sambuwan.

Hindi na nga ako umaangal na matokahan sa pagbabayad ng tubig sa aming bahay. P500 lang nga sambuwan. Walang kahirap-hirap ang pagpihit sa gripo para magkatubig.

Meron daw gantimpagal o sukli sa kanyang pagod. Ituring na gantimpala. Damang-dama raw niya ang sagitsit-bulwak-buhos ng endorphin o ang tinatawag na happy hormone sa kanyang utak. Maluwalhati raw ang pakiramdam niya matapos ang bawat igiban. Very refreshing daw. Parang walang kahulilip na kaligayahan—na hindi matatawaran ni mababayaran. Endorphin din nga pala ang bumubulwak sa utak sa kasukdulan ng umaatikabong barukbukan!

Iyon daw ang lihim ng mga Dominikano at Trappist monks na limang oras sa araw-araw na isusubsob sa walang puknat na gawain ang katawan. Ganoon daw ang talagang mataimtim na dasal.

Sabi nga nila: Orare est laborare, laborare est orare. Gawain ay dalangin, dalangin ay gawain.

Comments

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina

Cal y canto con camote

FENG shui (literally, wind water flow) lore has it root crops embody a hidden store of treasures. Say, a local food conglomerate needs yearly 35,000 metric tons of cassava for livestock feed-- the available local supply falls short of 13,000 tons. Cassava granules sell for around P9 a kilo. Demand for the same root crop to be used in liquor manufacturing is hitting above the roof. Why, raising cassava is a no-brainer task— this is one tough crop that can grow in the most hostile patches of earth, providing sustenance for ages to dwellers in sub-Saharan parts of Africa. While the hardy cassava is nearly pure starch, the lowly sweet potato or kamote is considered by nutritionists as a super food, the most nutritious of all vegetables— kamote levels of Vitamin A are “off the charts, rich in antioxidants and anti-inflammatory properties.” A fist-sized kamote can supply a day’s dose of glucose to fuel the brain, muscles, and organs, so they claim. Count the country lucky