Skip to main content

BLOWN JOB OPENING


I'd rather go between a maiden's both legs opening than have a go into dubious job openings.

MAGHUNOS-DILI muna, katotong Willy Valdez… bago ituloy ang binabalak— a first of its kind in world’s annals of crime, elevator hijacking!—upang itorotot sa buong Pilipinas na ang mga tulad mong lampas edad-50, hindi na dapat mangarap na tatanggapin pa sa trabaho.

Aba’y batikan ka na rin naman sa racket science at pakikinabangan ang ganyang kakayahan… napakaraming korporasyon ang may dirt-poor, if not downright miserably destitute image problem. Parang taong-grasa na nanlilimahid sa libag, wala namang kalibog-libog.

Kailangan nila ang mga dalubhasang kagaya mo… para ipaglubluban sila sa dagat ng deodorant… at banlawan sa swimming pool ng pabango.

Nakalkal ko ‘to sa JobOpenings.ph, dalawang puwesto ang bakante sa International Container Terminal Services Inc. sa Port Area, Manila… public relations assistant, public relations officer… aba’y mas mahirap pang humarap sa mabotehang usapan kaysa pumapel sa ganyang gawain.

Astig na kompanya, ‘di ba? "Established by Filipino businessman Enrique K. Razon whose family has been managing harbors in the Philippines for three generations... incorporated on December 24, 1987... cited by the Asian Development Bank as one of the top five major maritime terminal operators in the world."

Astig din ang kanilang proyekto sa Isla Puting Bato, kalapit sa alingasaw ng Smokey Mountain sa Tondo, Manila… nakapagtambak na pala ng 12-ektaryang lupa sa Manila Bay nitong nakaraang dalawang taon… pero ni hindi ipinaalam sa Manila City Hall!

That’s a PR—oblem… kailangan ng community relations specialist, kailangan ng PRoblem solver… kaya naghahagilap ang ICTSI ng “public relations assistant, public relations officer.” That’s something right up your alley.

Naamuyan kasi ng Manila City Hall ang singaw-alingasaw.

Kahit pisong duling hindi nagbabayad ng buwis at iba pang mga kailangang bayarin ang ICTSI sapul masimulan ito, ayon kay Manila Vice Mayor Isko Moreno, na “nakatimbog” sa ginawang “panggugulang” at “katusuhan” ng kumpanya.

Tuso man ang matsing, unggoy pa rin… gusto pang palabasin na karaniwang tambangan o 12-hectare berths ng mga barko ang kanilang ginagawa doon.

Kung hindi ba naman talagang hambog ang kumpanyang ito, ayon kay VM Moreno, aba’y daig pa pala ang Amerika sa ginagawang pagdedma sa kapangyarihan ng mga pinuno ng lungsod.

“Kung ang U.S. Embassy nga na may ‘sovereign status’ nagpapaalam sa amin sa tuwing may itinatayong mga gusali sa loob ng bakuran nito, bakit naman ang ICTSI, hindi man lang ito magawa?” ani VM Isko.

P’reng Willy, mukhang hindi lang public relations officer or assistant ang magiging trabaho mo sa ICTSI… baka gawin kang Ambassador Plenipotentiary of the Secessionist Republic of ICTSI in Isla Puting Bato… job title pa lang, talagang tindi ng dating.

H’wag nang mag-atubili at magpatumpik-tumpik… kailangang kailangan ng ganitong kumpanya ang mga pusakal, este, batikang kagaya mo…

Comments

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina

Cal y canto con camote

FENG shui (literally, wind water flow) lore has it root crops embody a hidden store of treasures. Say, a local food conglomerate needs yearly 35,000 metric tons of cassava for livestock feed-- the available local supply falls short of 13,000 tons. Cassava granules sell for around P9 a kilo. Demand for the same root crop to be used in liquor manufacturing is hitting above the roof. Why, raising cassava is a no-brainer task— this is one tough crop that can grow in the most hostile patches of earth, providing sustenance for ages to dwellers in sub-Saharan parts of Africa. While the hardy cassava is nearly pure starch, the lowly sweet potato or kamote is considered by nutritionists as a super food, the most nutritious of all vegetables— kamote levels of Vitamin A are “off the charts, rich in antioxidants and anti-inflammatory properties.” A fist-sized kamote can supply a day’s dose of glucose to fuel the brain, muscles, and organs, so they claim. Count the country lucky