Skip to main content

KANGKONG


INALOK pa ‘kong makisalo sa kanilang agahan—bagong inin ang sinaing, umuusok pa ang tumpok ng pritong galunggong sa pinggan, nakanganga ang sisidlan ng asin na titiltilan sakaling salat sa alat ang ulam. Hindi pinaunlakan ang nag-alok na mag-anak.

Sambungkos na kangkong ang pakay sa kanila—P10 lang—at ilang umaga na ring nagsadya sa kanilang taniman sa gilid ng ilog na kanugnog ng Ciudad Real. May mayuming tamis ang bagong pitas na talbos ng kangkong, mayaman sa phosphorous and that’s something to spark, stoke a conflagration of passions in one’s belly.

Inihahalo ang kangkong sa pagkain ng mga alagang aso, nilugaw na mais na may lahok na ilang galunggong—nakakasumpong pa rin ngayong 2010 ng P60-70 sangkilo kahit sa Farmer’s Market at nadadaanan kong talipapa. Gadangkal ang haba ng nilalantakang galunggong ng mag-anak, ganoon din ang madalas na inilalahok sa lugaw na mais.

Maihilamos lang sa kimpal ng kanin ang patak ng mantika na nabahiran ng lasa ng galunggong at asin, nilalantakan ko na noon… hindi maselan sa pagkain lalo ngayong mga bahaging maselan ng dilag ang nakakagiliwang lapangin.

Iba nang mag-anak ang dinatnan sa taniman nitong huling dalaw doon. Iniwan na raw ng mga dating nagtatanim—nasiraan yata ng loob matapos ilublob sa baha ni Ondoy at Pepeng tigmak sa agas ng agos.

Sasagi sa alaala ang kakilalang pintor Gig de Pio na nagpatanim ng chrysanthemum sa kagayang lunan, gilid ng ilog na natatambakan bawat dumaang baha ng banlik o silt, as fine as sand but very fertile for growing crops, whatever crops you can think of… nang anihin ang mga pananim, hindi malaman kung saang pamilihan ipagbibili ang tala-talaksang bulaklak. Nakasubsob lang kasi ang paningin sa taniman, hindi gumalugad sa pamilihan.

Kahit naman habichuelas o Baguio beans, uunlad sa ganoong taniman.

Kahit arugula, asparagus, cauliflower, Romaine lettuce, pepino, sweet basil, gerbera, sweet peas o sitsaro. Kahit pinya, sampagita, luya, paminta, sili, kamatis at ubi. O malunggay na matibay din sa baha.

Muli’t muling tatambad sa paningin ang mga dati na ring pananim—kahit pa lumisan ang dating nagtatanim, kahit iba na ang nagtatanim… pero hindi maiiba ang itatanim. Iyon at iyon pa rin… kamote, balinghoy, mais, tanglad. Ni hindi nga naglaan ng kahit munting pitak para sa kangkong.

Pag-usapan na lang ang kangkang.

Whether it’s between your eyes or your thighs that I find both desirable and arable, I’ll sow with doting tenderness therein.

Iba’t ibang punla at binhi, ari-sari… Sabi nga’y gumaganda ang relasyon kapag ginagawa ang iba’t ibang posisyon.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de
Post a Comment
Read more

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal
Post a Comment
Read more