“Ex abundancia cordis os loquitor.”
RIVS, sa tatlong paksa natin ihanay ang mga naisulat—mangare (pagkain), amore (pag-ibig), dormire (paghimlay). Sa ganitong mga haligi nakatindig ang payak na pamumuhay, how feather-light and fire-lit life is dwelling in such delights.
Of all aliens that ever set foot, claw or tentacle in our neck of the woods, a Welshman was brought to me by a People’s Journal employee some years back… why, he just wanted to see me in the flesh, shake my hands. Chagrin got me upon learning he was a huge fan of mine…nakasubaybay pala sa ‘kin sa Internet… napailing, ba’t gano’n, sambayong lang naman ang tinungkab hinakot kong mga salita mula kanilang dila?
Tuwing titikman nga ang “Do Not Go Gentle Into That Good Night” ni Dylan Thomas, para bang sunud-sunod na katok ng karayom sa dibdib ang naiiwan… inaalipusta ang mga matanda na tumanda lang… isinasakyod bawat taludtod para bumaon sa gulugod… “Grave men, near death, who see with blinding sight, blind eyes could blaze like meteors…”
May mga matang kukuskos, kukusot na bula, may mga matang—nakawan si Thomas— kikiskis, kikislap na bulalakaw… flies to the filth, moths to the light.
Pawang lolo’t lola na mga kamag-aral ang nakakasalo sa pagtitipon, may mga hindi makapaniwala na nanaga’t nanagasa ang kapilyuhan ngayon… ibang iba raw ako noon… tumanda rin ako, nag-antanda rin naman, baka sisiw na naging tandang… nalugon na tila kugon ang murang bagwis at balahibo… may tari, may tira.
“If what I say resonates with you, it is merely because we are both branches on the same tree.”
‘Yun ang sabi ni William Butler Yeats— baka nga kabilang sa mga endangered, protected or rare species ang ganoong puno… na malalim at malawak ang suksok ng mga ugat, nagpupumilit sumupsop kahit dagta mula tigang na lupa.
No prophet—include a tidy profit-- is ever welcome in his own land, and I’d rather have our brainchild of a book see delight in America…we have a largely untapped niche market there, I guess… napakaraming kalahi ang lumisan na sa ating lupain, at maging ang kanilang mga supling ay mag-aapuhap ng kahit ilang tilamsik ng pagtangis mula sa sinilangang bayan ng kanilang mga magulang.
Sa Disyembre pa naman tayo magkikita… mahihimay pa natin nang lubusan ang magiging nilalaman ng ililimbag na aklat… you wouldn’t believe I’ve written a coffee table book on diabetes, would you? Uh, the current best-selling author hereabouts is Bob Ong, same guy who plied the website, bobongpinoy.com ages back… humahagulgol sa kagunggungan ng Pilipino.
We’ll talk shop. We have a pest of a seller—a pest-seller—we have to fit out. See you and yours.
RIVS, sa tatlong paksa natin ihanay ang mga naisulat—mangare (pagkain), amore (pag-ibig), dormire (paghimlay). Sa ganitong mga haligi nakatindig ang payak na pamumuhay, how feather-light and fire-lit life is dwelling in such delights.
Of all aliens that ever set foot, claw or tentacle in our neck of the woods, a Welshman was brought to me by a People’s Journal employee some years back… why, he just wanted to see me in the flesh, shake my hands. Chagrin got me upon learning he was a huge fan of mine…nakasubaybay pala sa ‘kin sa Internet… napailing, ba’t gano’n, sambayong lang naman ang tinungkab hinakot kong mga salita mula kanilang dila?
Tuwing titikman nga ang “Do Not Go Gentle Into That Good Night” ni Dylan Thomas, para bang sunud-sunod na katok ng karayom sa dibdib ang naiiwan… inaalipusta ang mga matanda na tumanda lang… isinasakyod bawat taludtod para bumaon sa gulugod… “Grave men, near death, who see with blinding sight, blind eyes could blaze like meteors…”
May mga matang kukuskos, kukusot na bula, may mga matang—nakawan si Thomas— kikiskis, kikislap na bulalakaw… flies to the filth, moths to the light.
Pawang lolo’t lola na mga kamag-aral ang nakakasalo sa pagtitipon, may mga hindi makapaniwala na nanaga’t nanagasa ang kapilyuhan ngayon… ibang iba raw ako noon… tumanda rin ako, nag-antanda rin naman, baka sisiw na naging tandang… nalugon na tila kugon ang murang bagwis at balahibo… may tari, may tira.
“If what I say resonates with you, it is merely because we are both branches on the same tree.”
‘Yun ang sabi ni William Butler Yeats— baka nga kabilang sa mga endangered, protected or rare species ang ganoong puno… na malalim at malawak ang suksok ng mga ugat, nagpupumilit sumupsop kahit dagta mula tigang na lupa.
No prophet—include a tidy profit-- is ever welcome in his own land, and I’d rather have our brainchild of a book see delight in America…we have a largely untapped niche market there, I guess… napakaraming kalahi ang lumisan na sa ating lupain, at maging ang kanilang mga supling ay mag-aapuhap ng kahit ilang tilamsik ng pagtangis mula sa sinilangang bayan ng kanilang mga magulang.
Sa Disyembre pa naman tayo magkikita… mahihimay pa natin nang lubusan ang magiging nilalaman ng ililimbag na aklat… you wouldn’t believe I’ve written a coffee table book on diabetes, would you? Uh, the current best-selling author hereabouts is Bob Ong, same guy who plied the website, bobongpinoy.com ages back… humahagulgol sa kagunggungan ng Pilipino.
We’ll talk shop. We have a pest of a seller—a pest-seller—we have to fit out. See you and yours.
Comments