Skip to main content

Listening to dinner

A northern tribe who chop off foes’ heads as war trophies listen to their food, I was told. Sure sounds edible-- would a pinch of fish flesh howl in pain or sing a paean?

They’re not likely referring to the snap, crackle and pop off crunchy slivers of raw radish, seaweed or cucumbers lazed in vinaigrette of black pepper, sugar, olive oil and salt. Every item of viand ought to tell something more than a “moo” off a beef morsel.

Unlikely an early warning that copious intake of nitrates in cured meats—tocino, longaniza, corned beef and what have you-- may reach critical mass and just go off like a time bomb wrecking the insides of a gourmand.

Certainly not a list of the food item’s biochemical makeup, no fastfood staple spiked with industrial-strength ingredients would bother to inflict pangs of panic on a prospective victim of obesity-related mortality.

So what did those headhunters had in mind when they sat down for repasts, hushed hunger and asked their kids to lend a heedful ear to what’s before them?

We could be wrong but hazard a guess we ought to.

Bringing food to the table isn’t a picnic for mountain dwellers. Raising food crops and livestock on an unwieldy terrain isn’t equal to barking an order of stir-fried beef noodles or chow mein kampf to a waitress, plunking down one’s hinnies on a seat and chattering away with one’s company awaiting for food to be dished out pronto.

So we’re estranged from the ordeal of a process in turning up sustenance… we’ve turned into feeders feeding off slops of products thrown onto troughs. Life is so easier.

Nabanggit sa kapwa dalubhasa sa pagsisinop-lupa na nakasumpong kaming mag-asawa ng taniman ng watercress or xi yang cai kalapit sa bukal, nasa gilid ng bundok may dalawang kilometro ang layo sa aming tinutuluyan… sagsag doon ang katutubong dalubhasa.

Kabilang sa nilantakan sa gabing iyon ang nakabunton sa pinggan na
xi yang cai, mayumi ang anghang-tamis… may lagaslas ng batis, linamnam at lutong ng utong… may bahid ng apat na kilometrong paroo’t paritong pagbaybay sa kasukalan… ganoon ang naulinig sa hapunan.

Iba naman ang narinig na ngitngit sa matandang nagsisinop ng ektaryang palayan na kanugnog ng isang
subdivision sa Camarin… walang 70 sako ng palay ang inaani sa lawak na ‘yon na paminsan-minsang dinadagsa ng mga musmos mula subdivision…

Wala raw pakundangan ang mga bata kung sagasaan at dapurakin ang mga uhay-palay… nalalagas ang mga butil… ni santasang kanin daw, hindi kayang mapalago ng mga magulang ng mga musmos na ‘yon.

Sino’ng magtitiyagang makinig, maniniwala sa kanya
?

Comments

Popular posts from this blog

Cal y canto con camote

FENG shui (literally, wind water flow) lore has it root crops embody a hidden store of treasures. Say, a local food conglomerate needs yearly 35,000 metric tons of cassava for livestock feed-- the available local supply falls short of 13,000 tons. Cassava granules sell for around P9 a kilo. Demand for the same root crop to be used in liquor manufacturing is hitting above the roof. Why, raising cassava is a no-brainer task— this is one tough crop that can grow in the most hostile patches of earth, providing sustenance for ages to dwellers in sub-Saharan parts of Africa. While the hardy cassava is nearly pure starch, the lowly sweet potato or kamote is considered by nutritionists as a super food, the most nutritious of all vegetables— kamote levels of Vitamin A are “off the charts, rich in antioxidants and anti-inflammatory properties.” A fist-sized kamote can supply a day’s dose of glucose to fuel the brain, muscles, and organs, so they claim. Count the country lucky...

Hardin at basura

ni Abraham Arjuna G. de los Reyes May hardin kami sa loob ng bakuran. Meron din sa labas sa bakanteng lote na tapat ng tindahan na konti lang ang layo. Yung hardin namin sa loob ay malago at kumpulan ang mga halaman. Wala na kaming matataniman sa loob. Laging basa ang mga halaman dahil lagi sa amin umuulan. Kapag walang ulan, dinidilig. Sa kinatatayuan ng mga halaman ay mga pasong basag. Mabato ang daanan sa hardin. May mga kalat na shell ng oysters. Dito gumagala ang mga alaga naming pagong, manok, aso, palaka saka mga gagamba. Sa hardin namin sa labas na tapat ng isang tindahan ay malupa. Tabi ng hugis bundok na tambakan ng basura na mabaho at malansa ang amoy. Mataas ang lupa kaya ginawa namin na lang na parang terraces na tawag sa Tagalog ay “payaw”. Ang pagpapayaw ay madaling gawin. Kumukuha kami ng asarol o “mattock” sa English. Ito ay isang metal na walang matulis na talim sa dulo at ito ay nakasuksok sa dulo ng hawakan. Ginagam...

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina...