Skip to main content

Christmas quarrels


MANGAHAS umalulong ng ilang kanta… ‘yung tinatawag na Christmas quarrels para pumitas ng P10,000 mula Pambansang Samahang Pindot (PSP) o National Press Club.

Pampaligsahan dapat ang ibusina… taimtim na Gregorian chant sa panimula… Dona nobis pacem… litanya muna na may kasabay na mahina pero unti-unting lumalakas na sagitsit-taginting ng Angels we have heard on high…

Sa bahaging gorilla, oops, gloria in excelsis Deo, buhos na unos ng Joy to the world, the lewd has come, let earth receive their King… na may kasaliw-tuhog na lambing-lamyos ng Greensleeves…

Sa panapos, ubo’t ubos sa Hallelujah chorus mula “Messiah” ni George Frederick Handel…

Tuhog na tuhog ang uhog ng kuwento sa konsepto… nagsusumamong hiling ng kapayapaan sa sanlibutan… may mauulinig na balita mula kaitaasan ukol sa iluluwal na sanggol na maghahasik ng mga binhi niyon… tatambad nga ang hirang na mag-ina sa Joy to the World at Greensleeves… at sa huli’y maghahari magpakailanman ang kapayapaan…

Mungkahi lang naman ang inihanay na mga awit batay sa nawawaglit—o nalimutan yata—na diwa ng Pasko.

Udyok ang mungkahing bungkos ng awit sa mga kapatid sa hanapbuhay—and we don’t expect them to turn overnight into a Vienna Sausage Boys Choir-- na nais lumahok sa paligsahan ng PSP (hindi ‘to dinaglat na Pigil sa Pigi o Panday sa Pu…).

Pito kasi ang ubrang manalo’t kabilang naman ako sa sabik nang makarinig ng matinong Christmas quarrels… na hindi yata uso dahil nagkasundo sa 18-araw na tigil-putukan simula sa yugto ng simbang gabi at quarreling, Disyembre 16.

Kahit may tigil-putukan, walang humpay ang putakan. Pulos putak ng tandang gunggong ang mauulinig maghapon at magdamag dito sa isang lupalop sa San Jose del Monte… sintomas ‘yun ng acidosis, nakabukaka lagi ang bunganga, ilang buwan pa’t tigok ‘yon, wala kasing perang pangkonsulta kahit sa albularyo’t hilot.

Apat hanggang 10-kataong pangkat ang makakasali sa paligsahan—na hindi lalabis sa walong minuto ang performance.

Ipagbawal man ng DSWD ang quarreling, talagang talamak na ‘to para umamot ng konting panggasta o pantawid-gutom… kahit sa gitna ng EDSA, tiyak na may isa o dalawang gusgusin na kokokak, kakalampag ng konting barya sa sasakyang nakahinto.

‘Yang pagkanta’y katumbas ng dalawang ulit na pagdarasal. Talagang hinuhugot sa bukal o bukang puso’t puson ang ipupulandit na awit.

Tatlong ulit na dalangin naman daw ang katumbas ng taimtim na pananahimik… hinuhugot kasi sa budhi at katinuan ng isip ang pananahimik—exempted naman dito ‘yung walang katinuan, walang isip at walang budhi.

Sa paligsahan ng PSP, kabilang ako sa tahimik na ‘kikinig lang, ‘kikibahagi sa pagdiriwang sa diwa ng pagsilang ng Manunubos, pagpaslang sa mga manunuba.

Good luck sa mga lalahok na katoto’t kasangga at hayaan ninyong batiin ko kayo ng Happy Valentine…

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de
Post a Comment
Read more

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal
Post a Comment
Read more