“WORDS, bearer of significance, have consequences.”
Kulang pa yata ang itinakal na bugbog ng napikang mambobola sa miron na inakala yatang may karapatan nang manghalihaw ng tungayaw at kantiyaw ang kahit sinong kayang magbayad ng P1,000 yata sa ringside couch for any couch potato.
Babakas kami ng simpatiya sa mambobola.
Karaniwang miron lang po ako, suwerte nga na payag ang game officials na tumutok nang malapitan sa aksiyon. Pero mas hiyang pagtutok sa mixed martial arts—karatedo, muay, taekwondo… tipid na tipid makakuha ng kill point kaysa tambakan ng basketbolahan, meron pang graceful, easy animal poetry in motion.
May panahong pinatutok sa PBA. Pero sa tatlong yugto ng laro, tunggaan kaming umaatikabo ni Mr. Fernando Dalupan sa Alibangbang o Bamboo City… sa fourth quarter na lang magmimiron… at susulat ng ulat… engagement is not required of a spectator—kahit pa ang binobosohan ay umuusok na pakikidaupang-ari ni Dr. Hayden Kho o paulit-ulit na pagbasura sa impeachment complaint sa nakaluklok na Numero Unano…
Sabi nga: sulak ng bibig, kabig ng dibdib—na ang katuturan nga’y kung imburnal ang nasa puso, tiyak na ibubulwak ng bunganga na masansang kaysa halitosis. Kung lalim ng Marianas Trench o Philippine Deep ang taglay ng dibdib, tiyak na matining at nakatikom ang bibig… aba’y why speak unless you can improve a silencer-fitted Beretta pistol…
Kaya nga sinasalpakan ng silencer para kahit bumagal bahagya ang muzzle velocity ng ibubugang tingga, hindi naman nakakabulahaw na ingay ang malilikha. Walang iskandalo—speak softly but carry a gun or a pair of scalpel-sharp fan knives may do similar mayhem. Ang taong dakila, tinitimbang bawat salita.
Kahit naman yata sa stockholders’ meeting ng alinmang korporasyon, hindi karapatan ng sinumang may limpak-limpak na sosyo na mambalahura;t mang-alimura sa kasagsagan ng pulong. Hindi na kailangang ipagduldulan pa ang tinatawag na pitagan. Respect. Respect which springs from a sense of self-worth, often conveyed as benign contagion to others. ‘To gusto ko sa martial arts— may required etiquette kahit sa kaldagan.
‘Yang mahilig sa kutya at kantiyaw, tiyak na walang galang sa sariling pagkatao… bagsak ang tingin sa sarili… gusto lang ipagkalat at mahawa ang iba sa taglay na sakit… eh gaya niyan, sakit ng katawan ang inabot.
Advertising vehicle lang naman ang PBA team para mahimok ang taumbayan na tangkilikin, halimbawa, ang produkto ng Hamburger King… mas ligtas na hindi mapipika’t bubuwelta ang kakatkatan ng kutya’t tuya kung bibili ng hamburger—doon ibunton ang ngitngit sa mundo’t sandamakmak na insecurities sa sarili… matapos manggitata ang walang kamuwang-muwang na hamburger sa mahirap masikmurang insulto, lantakan… isalaksak sa tiyan hanggang masipsip hanggang himaymay ng laman ng katawan ang ibinuhos na basbas o blessing sa hindot na hamburger… para mapatunayan ang matagal nang itinuro ng aking gurong mangkukulam na may kakaibang bisa ang mga katagang tumataga… tiyak na mamimilipit sa sakit ng tiyan, angina pectoris, heart burn at kung anu-ano pang hindi maipaliwanag na hapdi’t sintomas. Kahit hamburger lang, babalikan ka niyan.
Sige na, garapal sa dumi sa laro ang manugang ni Mr. Bert Lina… pero sila-sila na lang ang magkasakitan at magpaduguan sa larangan ng kanilang laro, aba’y lantad ang dumi nila sa paglaro… sana ganoon ang congressman namin na nababalian, nagkakalasug-lasog ang katawan sa salpukan sa Kamara… saka ipapakita rin sa balana ang maraming maruming diskarte sa laro, na taumbayan ang tiyak na mamimilipit sa sakit… nagiging pinaiiral na patakaran ‘yung paglalaro nila… matagalang sakit at pasakit sa mas maraming tao.
Gulpihan sa basketbolahan? Baka that’s entertainment raised to the next level, it’s an advertising hoopla!Asenso ang couch potato—naging mashed potato.
Kulang pa yata ang itinakal na bugbog ng napikang mambobola sa miron na inakala yatang may karapatan nang manghalihaw ng tungayaw at kantiyaw ang kahit sinong kayang magbayad ng P1,000 yata sa ringside couch for any couch potato.
Babakas kami ng simpatiya sa mambobola.
Karaniwang miron lang po ako, suwerte nga na payag ang game officials na tumutok nang malapitan sa aksiyon. Pero mas hiyang pagtutok sa mixed martial arts—karatedo, muay, taekwondo… tipid na tipid makakuha ng kill point kaysa tambakan ng basketbolahan, meron pang graceful, easy animal poetry in motion.
May panahong pinatutok sa PBA. Pero sa tatlong yugto ng laro, tunggaan kaming umaatikabo ni Mr. Fernando Dalupan sa Alibangbang o Bamboo City… sa fourth quarter na lang magmimiron… at susulat ng ulat… engagement is not required of a spectator—kahit pa ang binobosohan ay umuusok na pakikidaupang-ari ni Dr. Hayden Kho o paulit-ulit na pagbasura sa impeachment complaint sa nakaluklok na Numero Unano…
Sabi nga: sulak ng bibig, kabig ng dibdib—na ang katuturan nga’y kung imburnal ang nasa puso, tiyak na ibubulwak ng bunganga na masansang kaysa halitosis. Kung lalim ng Marianas Trench o Philippine Deep ang taglay ng dibdib, tiyak na matining at nakatikom ang bibig… aba’y why speak unless you can improve a silencer-fitted Beretta pistol…
Kaya nga sinasalpakan ng silencer para kahit bumagal bahagya ang muzzle velocity ng ibubugang tingga, hindi naman nakakabulahaw na ingay ang malilikha. Walang iskandalo—speak softly but carry a gun or a pair of scalpel-sharp fan knives may do similar mayhem. Ang taong dakila, tinitimbang bawat salita.
Kahit naman yata sa stockholders’ meeting ng alinmang korporasyon, hindi karapatan ng sinumang may limpak-limpak na sosyo na mambalahura;t mang-alimura sa kasagsagan ng pulong. Hindi na kailangang ipagduldulan pa ang tinatawag na pitagan. Respect. Respect which springs from a sense of self-worth, often conveyed as benign contagion to others. ‘To gusto ko sa martial arts— may required etiquette kahit sa kaldagan.
‘Yang mahilig sa kutya at kantiyaw, tiyak na walang galang sa sariling pagkatao… bagsak ang tingin sa sarili… gusto lang ipagkalat at mahawa ang iba sa taglay na sakit… eh gaya niyan, sakit ng katawan ang inabot.
Advertising vehicle lang naman ang PBA team para mahimok ang taumbayan na tangkilikin, halimbawa, ang produkto ng Hamburger King… mas ligtas na hindi mapipika’t bubuwelta ang kakatkatan ng kutya’t tuya kung bibili ng hamburger—doon ibunton ang ngitngit sa mundo’t sandamakmak na insecurities sa sarili… matapos manggitata ang walang kamuwang-muwang na hamburger sa mahirap masikmurang insulto, lantakan… isalaksak sa tiyan hanggang masipsip hanggang himaymay ng laman ng katawan ang ibinuhos na basbas o blessing sa hindot na hamburger… para mapatunayan ang matagal nang itinuro ng aking gurong mangkukulam na may kakaibang bisa ang mga katagang tumataga… tiyak na mamimilipit sa sakit ng tiyan, angina pectoris, heart burn at kung anu-ano pang hindi maipaliwanag na hapdi’t sintomas. Kahit hamburger lang, babalikan ka niyan.
Sige na, garapal sa dumi sa laro ang manugang ni Mr. Bert Lina… pero sila-sila na lang ang magkasakitan at magpaduguan sa larangan ng kanilang laro, aba’y lantad ang dumi nila sa paglaro… sana ganoon ang congressman namin na nababalian, nagkakalasug-lasog ang katawan sa salpukan sa Kamara… saka ipapakita rin sa balana ang maraming maruming diskarte sa laro, na taumbayan ang tiyak na mamimilipit sa sakit… nagiging pinaiiral na patakaran ‘yung paglalaro nila… matagalang sakit at pasakit sa mas maraming tao.
Gulpihan sa basketbolahan? Baka that’s entertainment raised to the next level, it’s an advertising hoopla!Asenso ang couch potato—naging mashed potato.
Comments