NABANGGIT ni Will Smith sa isang panayam na bumilog at tumambok ang kanyang tumbong sanhi ng ilang buwan na paglantak niya sa iba’t ibang putahe ng manok.
Tiyak na pulos fried o roasted chicken lang— hindi pa siguro natitikman ng kumag ang pinikpikan o tortured-to-death chicken, manok na pinaupo sa asin, kinalangkang o steamed chicken na pinigaan ng kalamansi sa huling yugto ng pagkaluto sa singaw. O pininyahan, free-range chicken cooked with pineapple slices to tenderize the stringy meat. O pinatisang inipit—a pullet grown in a too-cramped bamboo cage to prevent any movement, force-fed with whole grain corn that results in a fowl thick with fat and all-too-tender meat that melts in your mouth.
Pihong pawang assembly line chicken lang ang nangasab niya—‘yun bang 45-day chicken na parang binuo sa pabrika. Sa loob ng sambuwan at kalahati kailangang umabot ang sisiw sa tamang sukat. Dapat na sangkilo o higit pa ang timbang para maisalya na sa pamilihan.
Kailangang tugunan tustusan ang pagkain ng populasyong naghuhuramentado sa bilis ng paglobo. At kailangang cost effective o hindi gaanong magastos at paspasan ang produksiyon ng laman-tiyan na itutustos sa mga kakain.
Masasalanta naman ang bulsa ng livestock producer kung lalampas ng 45 araw o higit pa ang tutustusan niya ng patuka. Hihigit sa tatlong buwan ang mga yugto sa paglaki mula pagkapisa sa itlog hanggang sapat na sukat ng karaniwang free-range native chicken—‘yung pagala-gala, palaboy-laboy at pakahig-kahig lang sa bakuran at kung saan-saan. Makunat pero malinamnam ang laman. ‘Yung lubusang lumaboy, nagiging labuyo. Na mas mataas ang lipad. Mas matingkad ang kulay ng balahibo dahil pulos organic feeds ang nakakain.
Pero mabisa talagang pampatambok ng tumbong ang assembly-line chicken. Tumatagaktak kasi ang laman nito sa katas ng samut-saring antibiotics para hindi dapuan ng sakit. Sumasagitsit rin ang laman nito sa growth booster hormones at mga kauring kemikal para sa mabilis na paglaki. Saan pa ba sasalin ang sanrekwang gamot at kemikal kundi sa lalantak ng manok—na wala talagang lasa?
Hindi lang tumbong ang tatambok sa bisa ng kemikal. Pati suso’t balakang. Damay sa paglapad-tambok pati na ang sinasamba’t sinisimsim natin nang buong taimtim, el puddai.
Tahasang lumalaki ang bulas ng katawan. Nagtataka pati mga matanda kung bakit ang mga batang babae sumibol sa ating panahon, kahit 10 taon pa lang ang edad dinadatnan na ng regla—para ring manok na mas maagang mangingitlog, ubra nang mabuntis kapag nakipagdaupang-ari. At paspasan din sa pagtanda.
So we managed to do drastic changes in the body biochemistry by intake of too much antibiotics, way too much growth booster hormones and all that. Baka hindi na nga tayo organically bred. Iba na tayo. Sa pangangatawan. Sa ilandang ng isipan. Sa tinatawag na breeding.
We may have become what we eat. Napasubo na sa kasusubo.
Mas matangkad nga ako kay Ama. Parang patpat. Stick--dynamite comes in such a slim package. Parang puluhan ng palakol ang bulas ng katawan na magpapabagsak ng kahit dambuhalang puno, parang laging sabik na sumibak. Bumiyak. Tumiyak.
Baka umaasam pa tayo ng anumang himala. O ipinagkakanulo tayo ng sukat at tambok ng katawan. Those that ought to be steeped deep in hell-hot water just turn into swine.
Tiyak na pulos fried o roasted chicken lang— hindi pa siguro natitikman ng kumag ang pinikpikan o tortured-to-death chicken, manok na pinaupo sa asin, kinalangkang o steamed chicken na pinigaan ng kalamansi sa huling yugto ng pagkaluto sa singaw. O pininyahan, free-range chicken cooked with pineapple slices to tenderize the stringy meat. O pinatisang inipit—a pullet grown in a too-cramped bamboo cage to prevent any movement, force-fed with whole grain corn that results in a fowl thick with fat and all-too-tender meat that melts in your mouth.
Pihong pawang assembly line chicken lang ang nangasab niya—‘yun bang 45-day chicken na parang binuo sa pabrika. Sa loob ng sambuwan at kalahati kailangang umabot ang sisiw sa tamang sukat. Dapat na sangkilo o higit pa ang timbang para maisalya na sa pamilihan.
Kailangang tugunan tustusan ang pagkain ng populasyong naghuhuramentado sa bilis ng paglobo. At kailangang cost effective o hindi gaanong magastos at paspasan ang produksiyon ng laman-tiyan na itutustos sa mga kakain.
Masasalanta naman ang bulsa ng livestock producer kung lalampas ng 45 araw o higit pa ang tutustusan niya ng patuka. Hihigit sa tatlong buwan ang mga yugto sa paglaki mula pagkapisa sa itlog hanggang sapat na sukat ng karaniwang free-range native chicken—‘yung pagala-gala, palaboy-laboy at pakahig-kahig lang sa bakuran at kung saan-saan. Makunat pero malinamnam ang laman. ‘Yung lubusang lumaboy, nagiging labuyo. Na mas mataas ang lipad. Mas matingkad ang kulay ng balahibo dahil pulos organic feeds ang nakakain.
Pero mabisa talagang pampatambok ng tumbong ang assembly-line chicken. Tumatagaktak kasi ang laman nito sa katas ng samut-saring antibiotics para hindi dapuan ng sakit. Sumasagitsit rin ang laman nito sa growth booster hormones at mga kauring kemikal para sa mabilis na paglaki. Saan pa ba sasalin ang sanrekwang gamot at kemikal kundi sa lalantak ng manok—na wala talagang lasa?
Hindi lang tumbong ang tatambok sa bisa ng kemikal. Pati suso’t balakang. Damay sa paglapad-tambok pati na ang sinasamba’t sinisimsim natin nang buong taimtim, el puddai.
Tahasang lumalaki ang bulas ng katawan. Nagtataka pati mga matanda kung bakit ang mga batang babae sumibol sa ating panahon, kahit 10 taon pa lang ang edad dinadatnan na ng regla—para ring manok na mas maagang mangingitlog, ubra nang mabuntis kapag nakipagdaupang-ari. At paspasan din sa pagtanda.
So we managed to do drastic changes in the body biochemistry by intake of too much antibiotics, way too much growth booster hormones and all that. Baka hindi na nga tayo organically bred. Iba na tayo. Sa pangangatawan. Sa ilandang ng isipan. Sa tinatawag na breeding.
We may have become what we eat. Napasubo na sa kasusubo.
Mas matangkad nga ako kay Ama. Parang patpat. Stick--dynamite comes in such a slim package. Parang puluhan ng palakol ang bulas ng katawan na magpapabagsak ng kahit dambuhalang puno, parang laging sabik na sumibak. Bumiyak. Tumiyak.
Baka umaasam pa tayo ng anumang himala. O ipinagkakanulo tayo ng sukat at tambok ng katawan. Those that ought to be steeped deep in hell-hot water just turn into swine.
Comments