Skip to main content

O, ilaw ng hilaw

MERON bang aso na sasagpang sa amo kapag hindi pinakain? Wala yata.

Aba, sinaunang paniwala na bawas sa malas at masamang karma ang pagpapakain sa aso. Nagbabadya nga ang magandang kapalaran at tagumpay kung makakasalubong ng aso na may sakmal na pagkain sa bunganga…

Sa ilang nayon ng Pambuan sa Gapan, Nueva Ecija natatandaan pa marahil ang kung ilang himala-- nagpagaling sa mga maysakit, nagtaboy ng mga mandarambong at nagbungkal ng nakabaong gusi ng ginto ang aso daw ni San Roque…

Kaya imahen niyong aso ang sinasabitan ko ng tuhog ng sampagita hanggang sa ngayon… maisasama sa paglilitis sa mga Ampatuan at kampon… baka magbungkal ng itinatagong kayamanan… kapag may sinagpang… nilamon nang buhay, tinding katibayan na may magandang kapalaran at tagumpay kung makakakita ng asong may sakmal na tipak ng pagkain.

Naumpisahan kasi sa pagpapakain sa alaga… kung sigbin, kailangang duruin ang daliri’t ipasipsip ang dugo… gano’n din raw kung mga kulisap na pambarang ang alaga… mas mainam ngang pumili na lang ng biktima para lapangin ng sigbin o kulisap-barangan.

Sa kung ilan na ring panayam sa mga nag-iingat ng agimat at karunungang lihim, nagtutustos din pala sila ng pagkain sa kanilang mga alaga. Kailangan palang busugin. Para hindi magtampo. Para hindi raw sila iwanan o balikan ng bigwas. O maghingalo, tuluyang mamatay sa gutom ang inaalagaan…

Hindi naman pala pihikan sa pagkain ang kanilang mga “alaga.”

Hindi tulad ng kaliyab na dilag mula Seoul, South Korea… papansinin kang kulang daw ang katawan sa ilaw o biophotons—mula mga pagkaing hilaw, karaniwang organically grown vegetables pero kasama na rin ang lantak sa netherlands o ang lawak ng ari-ariang lupalop na may halimuyak ng baba, eh—kaya hindi raw maglalagablab, hindi magliliwanag… walang makikita sa dilim.

At kapag kulang ang katawan sa biophotons o liwanag ng buhay, tiyak na ang singkapan ay laging matamlay… hindi makakayang maglaro ng apoy o magliyab kahit sulsulan ng kaliyag. (Hindi rin makabuo ng bata…)

Ayon sa mga nakapanayam, ang mga iniingatan daw nila’y tila matimtimang birhen na nakukuha-- ang poder-- sa dalangin.

Talagang pinapakain ng dalangin. Isinasagawa ang kainan bago matulog sa gabi’t pagkagising sa umaga.

Aba’y parang katumbas ng ideya sa constant supply of information… nabungkal kamakailan sa Scientific American, information converts to energy… at lapat din sa pangangalaga sa mga agimat at karunungang lihim… kapag lubusang natutustusan ng ganoon ang iniingatan, tiyak na matindi ang energy level… powerhouse.

Pero kapag puyat sa walang katapusang laklak o talak, tiyak na makakaligtaan ang pagpapakain bago matulog sa gabi… mawawaglit na rin pati pakain pagkagising sa umaga, tiyak na hilo sa liping o hang-over…

Natukoy na rin lang na information converts to energy, that ought to explain why there’s perpetual power outage for the uninformed… kaya walang binatbat ang mga gunggong.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de
Post a Comment
Read more

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal
Post a Comment
Read more