Skip to main content

Misogi harai

GINAGAMIT—ginagamot din—ng mga salita ang gumagamit sa mga ito. Gamit na, gamot pa.

The choice of words reflects a chosen culture—“and everything that goes with it,” paglilinaw ng isang kaututang-dila sa Facebook.

Heto nga. Sa halip na panata o pangilin, pinili ang kataga na ang katuturan ay nakabatay sa pagiging bihasa sa ilang sining tanggulan—aikido, iaido, kobudo, karatedo…

Baka may “pata” (mabilis ang bigkas na tumuturol sa pagpapagal, pagpapagod) sa panata. Tiyak na may nagkukubling “pangil” sa pangilin.

Lubusang ibabangon, ilalantad ng misogi harai ang pagpapagal—hindi pagbagal kundi masinsinang pagsisinop sa pinagsanayan. Lalantad pati ikinukubling pangil.

Now, culture—usually agar from seaweed plus protein extract from beef-- is a brew of nutrients on which microorganisms can feed, move, live and thrive in. Ganoon din ang pakinabang o silbi ng kultura—mas malinamnam lasapin sa isipan ang “kalinangan” mula “linang” or field of growth and activity-- sa lipunan.

Mas masalimuot na yata ang lipunan at umiiral na kalinangan. Kaya isinilang… at isinalang ang nulture—a fusion of nurture and culture, pinagsanib na kinamulatang gawi at ang piniling gawaing paglilinang pansarili. Kani-kaniyang diskarte sa pamumuhay.

Minsan santaon kung magdaos ako ng misogi harai… it’s a pilgrimage of sorts to reacquaint the spirit with the underlying elemental forces that go into the martial skills and ways one has taken up and taken to as a way of life.

It’s going back to one’s roots—nice to find out how deep and how far such roots of being went
. Uurong para lalo pang sumulong. Sa dulo ng urong-sulong ang kasukdulan ng orgasmo. Ang hindi lumilingon sa pinanggalingan, nanlalata na ang katawan, hindi pa tinitigasan…

May banaag at sikat—sala’am at salamat po, Gat Lope K. Santos na isa sa mga ama ng balarila ng ating wika-- ng dharmadhyana (ch’an, zen) o hakbang ng diwa sa piniling landas… ‘yun ang nasa ubod ng misogi harai… mahahalungkat sa mga alamat na gawi ng bathala at kaliyag na bathaluman… na tinularan ng mga monghe’t ermitanyo na ang pinakasikat nga’y si Bodhidharma, Daruma o Ta Mo—na kapural ng qigong na nagluwal ng samut-saring sining… tai chi, kung fu, karatedo…

Nanghihiram tayo ng mga salita mula iba’t ibang wika… hindi lang parang pumitas ng matamis na bunga mula nakalaylay na sanga mula kabilang bakod… tiyak na taglay ng bunga ang katangian ng puno, pati na lupang tinubuan nito… sasalin ang kamandag o lamukot sa lalantak ng bunga…

Baka nga matapos lumantak, itatanim sa sariling bakuran ang binhi ng nilantakan… mula sa hiniram o sinikwat lang, may sisibol na pananim. Lalago. Mamumunga.

So words use us as we use words… we shape them, they shape us.

Still in pretty great shape here, dear.

Comments

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina

Cal y canto con camote

FENG shui (literally, wind water flow) lore has it root crops embody a hidden store of treasures. Say, a local food conglomerate needs yearly 35,000 metric tons of cassava for livestock feed-- the available local supply falls short of 13,000 tons. Cassava granules sell for around P9 a kilo. Demand for the same root crop to be used in liquor manufacturing is hitting above the roof. Why, raising cassava is a no-brainer task— this is one tough crop that can grow in the most hostile patches of earth, providing sustenance for ages to dwellers in sub-Saharan parts of Africa. While the hardy cassava is nearly pure starch, the lowly sweet potato or kamote is considered by nutritionists as a super food, the most nutritious of all vegetables— kamote levels of Vitamin A are “off the charts, rich in antioxidants and anti-inflammatory properties.” A fist-sized kamote can supply a day’s dose of glucose to fuel the brain, muscles, and organs, so they claim. Count the country lucky