Skip to main content

Singaw sa ibaba

LUMUTANG sa inuman na walo ang kanyang puwesto sa palengke-- nagtitinda ng mga kasangkapan sa bahay. Tumatakbo siyang punong barangay.

Tiyak na daw ang panalo: 200 ang kukuning bantay sa bilangan, 200 bantay sa presinto, at 50 tagaluto ng pagkain para sa mga dadagsa sa kanyang bahay.

Tinuos ang gastos—tig-P200 daw bawat bantay na papatak sa P80,000.

Hahakot daw ng kahit tatlong boto ang bawat bantay, 400 x 3 kaya kokopo ng 1,200 ulo sa barangay na may 2,000 botante… idagdag pa sa bilangan ang makukuhang 150 ng mga tagaluto.

Kailangan lang na pasayahin ang 10 araw na kampanya-- bumaha sa taltalan, pulutan at hinebra, sabaw at sarsa, banda at parada…

Napasabak ng tagay doon, nasasaan… nabiling, nahimasmasan… at ipinasyang huwag na lang makigulo pa sa singaw ng halalan ngayong Oktubre 25 kahit sa sariling barangay sa San Jose del Monte, Bulacan.

Naging kapingkian ng bisig ang yumaong Ernesto Ortega—nag-aral ng iaido o iglap na igkas-tarak ng patalim, sumikat sa pelikula—na matagal ding naglingkod na punong barangay sa ilang tumpok ng mga sambahayan sa Tondo sa Maynila.

Sabihin mang balwarte ng mga isang-kahig-isang-tuka ang saklaw ng katoto, hindi niya naging sakit ng ulo ang mga ilegal na pasugalan, bakbakan ng mga gang, nakawan o bentahan ng droga… na aakalaing pinakamatingkad o madalas sumulpot na mga problema sa ganoong lugar.



Halos dinding ang pagitan ng mga kabahayan, magsasalin-salin, naghihiraman lang pati hininga’t amoy, alimuom ng ingay bawat tagaroon…

Tsismis at kaliwaan, kaliwaan at tsismis… gano’n lang lagi ang idudulog na problema sa katoto— walang pinipiling oras na ikakatok, idudulog ang ganoong sigalot sa kanya…

Kaya yata patok sa buong sambayanan na nakatutok sa mga palabas sa TV o sulatin sa babasahin ang ukol sa tsismis at kaliwaan, kaliwaan at tsismis.

Wala nang mas mataas pang antas ng usapin na lulutang o mauungkat. Hanggang doon lang ang abot ng pananaw.

Katapatan sa isa’t isa para sa magsiyota’t mag-asawa, ‘yon na ang pinakamahalaga.

Katapatan at respeto sa sariling pagkatao ang nakalimutan ng mga nakatulos ang tanaw at tingin sa mga kalapit… sisiraan, gagawan ng tsismis.

Gano’n ang kalakaran do’n. Kumpirmado sa ilan na ring kakilala na naninirahan o nanunuluyan sa mga katulad na lugar.

Ilan bang lugar ang may ganitong kalakaran sa may 42,000 barangay sa Pilipinas?

Sabi nga’y tal pueblo, tal gobierno—kung ano ang tao, gano’n ang gobyerno… parehong talo.

Lilitaw na sadsad sa bansa ang anumang ipinangaral ng Manunubos at ng kanyang mga kampong pastor, pari at mga kauri…

Lilitaw: hindi pulitiko ang kailangan para lunasan ang pinakalaganap na kapansanan ng sambayanan.

Bakit kaya walang kandidatong Padre Damaso, Padre Salvi, Pastor Rotot o Pastor Nilyo sa halalang pambarangay?

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de
Post a Comment
Read more

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal
Post a Comment
Read more