Skip to main content

Kung kailan pa tumanda


LEEG na niya ang mapipitpit, kaya yata tumuga si Chavit Singson—itinimbog sa taumbayan na binabagsakan ng milyones mula jueteng ang kanyang katotong Erap. At siya mismo ang nagbabagsak.

Bagsak ang Erap pero itinayo nga ng Gloria. Na binakbak pa ang parusang bitay sa pandarambong ng P50 milyon— parang pulis na “to protect and serve” ang gawa kaya lusot sila pareho sa bitayan.

Hindi yata maglalabasan ng baho’t sansang kung hindi nagsabwatan ang mga pagkakataon upang masangkalan ang leeg ni Chavit… so he sang.

Ganoon din ang tono sa kanta ni Tibo Mijares.

Mas matindi ‘yung mga kawal na ginawang utusan lang noon… walang tumuga kung sino ang bumaril kay Ninoy, walang nagtimbog kung sino ang nag-utos sa kanila.

Tindi rin ni Mulong Neri kahit sa mga kamay niya dumaan ang kontrata sa AB-ZTE-FG… hindi rin tumuga.

Sintindi niya sina Joc-joc Bolante’t Hello Garci… omerta eh.

Now, you know what I’m driving—neither a backhoe nor a hearse, Dennis-- at… kung kailan pa tumanda ang mama, saka magsisiwalat ng baho-- abot-kamay kasi ang hukay-- ng isang naging numero uno ng bansa.

So will History judge him kindly…Lintik ‘yang sinasabi nilang hatol ng Kasaysayan, ‘yung pagkahaba-haba man ng taru-- este, prusisyon sa huli man daw at magaling… it’s still justice denied.

Any history of our contrivance remains a denial, whether we point to where the bodies were buried… find out who buried the bodies or we exhume the remains for identification. We’re probably getting nearer to a tipping point in grossly gargantuan interment with a backhoe.

So that old man must have wanted to confess, to unburden himself, ah, the onus of unwanted secrets and regrets can wear out, wear down the soul.

Saka ilulublob ka ng ganoong bigat sa ulbuan ng baboy o baka sa kumunoy. Masarap namang maglunoy doon… ba’t kailangan pa ng tinatawag sa huli na katubusan, pag-ahon… coming off clean after wallowing in filth, redemption after hocking one’s soul?

Noon pa sana. Hindi kung kailan tumanda.

Mas masaya siguro ang mga lihim na nag-aangat sa nagtataglay, sa nagpapasan ng mga ito. Ganoong mga lihim ang masayang tuklasin… mga lihim na may pakinabang, hindi ‘yung kung anu-ano lang na paglaladlad ng maruming labada.

Cum tacent, clamant, sabi nga ni Cicero… mas dumadagundong ang hiyaw kapag tahimik, eh, ‘yung matandang gunggong lang naman ang mahilig pumutak sa maghapon, parang binabaeng manok… gustong palabasin na may saysay ang buhay niya. Wala naman.

Sa kagaya ko, hindi na mahilig maghagilap ng scoop, kahit pa mula sa nakaraan… nakita na natin ang naging halimbawa ng 32 sa Ampatuan… dambuhalang scoop ng tone-toneladang lupa ang itinabon sa kanila.

Ipinagtataka ko sa wikang Tsino, walang takda ng panahong nakaraan, kasalukuyan o hinaharap sa mga ginagamit na pandiwa… ‘yung ukol sa gawa.

Sabay-sabay na nagaganap ang gawa sa kahit anong panahon… space-time continum, quantum physics... ‘yung walang gawa ang pipilit sa ngawa.

Comments

Popular posts from this blog

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina

Cal y canto con camote

FENG shui (literally, wind water flow) lore has it root crops embody a hidden store of treasures. Say, a local food conglomerate needs yearly 35,000 metric tons of cassava for livestock feed-- the available local supply falls short of 13,000 tons. Cassava granules sell for around P9 a kilo. Demand for the same root crop to be used in liquor manufacturing is hitting above the roof. Why, raising cassava is a no-brainer task— this is one tough crop that can grow in the most hostile patches of earth, providing sustenance for ages to dwellers in sub-Saharan parts of Africa. While the hardy cassava is nearly pure starch, the lowly sweet potato or kamote is considered by nutritionists as a super food, the most nutritious of all vegetables— kamote levels of Vitamin A are “off the charts, rich in antioxidants and anti-inflammatory properties.” A fist-sized kamote can supply a day’s dose of glucose to fuel the brain, muscles, and organs, so they claim. Count the country lucky

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal