Skip to main content

Halimuyak ng lupa

HINDI nagpaunlak si Ama sa paanyaya nina Tita Soledad at Tito T.T. Antonio na manuluyan siya sa bakanteng condominium unit sa may Buendia Avenue, Makati. Kahit walang bayad, talagang ayaw pumayag. Kahit pa ubrang magdala ng Magdalena para malahian, ayaw.

Bentahe nga naman na walang makikialam. Walang manghihimasok. Walang magmamasid ni susubaybay na kapitbahay o kalapit-pinto kapag nakatira sa ika-10 palapag ng gusali. Tiyak na kahit epikong tula, nobela o anthology ng kuwentutan, tahasang masasabakan at matutustusan ng panahon. Makakarami.

And so popped out that word, anthology. It’s simply a collection of flowers culled off the ground. Malaki raw ang kaugnayan ng pamumupol ng mga bulaklak mula sa pisngi ng lupa.

Sabi nga, you’ve got to stop and smell, deflower.

Masasagap daw sa itaas ang bawat bunton ng isusukang usok at asap mula mga tambutso sa lansangan. Pati na alimuom at alinsangan. Paitaas pumailanlang kasi ang mainit na hangin. Ganoon sa mga lungsod.

Kaiba sa bundok. Mas manipis na ang hangin at atmospheric pressure sa rurok. Mas malamig sa tugatog.

We’ve heard this one before: A change in altitude inheres a change in attitude. And attitude counts a lot more than aptitude.

Ganoon ang katwiran ni Ama kaya mas nakahiligan ang pagpanhik sa bundok kaysa sa mga dambuhalang condominium na gusaling sinuputan daw ng condom. Kaya kahit anyong nakatirik sa tangkang pagbiyak sa pisngi ng langit, walang mararamdamang sarap. What a waste of a huge erection!

Meron daw mayuming daloy ng kuryente ang lupa. Telluric currents daw. Dragon currents naman ang tawag ng mga may kaalaman sa feng hsui. Kapag itinugma ang latag ng pamamahay at pamumuhay sa daloy nito, tiyak na maamo ang magandang kapalaran at pihit ng mga pagkakataon sa mga namamahay.

Pampalakas at pampautog, oops, pampalusog daw sa katawan ang kuryente sa lupa. ‘Yun daw talaga ang dahilan kaya umiiral kay Ama ang nag-uumapaw na makamundong pagnanasa.

‘Yun din daw ang lihim ni Antaeus, supling ng dagat (Poseidon) at daigdig (Gaia) na habang nakatuntong ang anumang bahagi ng kanyang katawan sa lupa, mananatili ang kanyang kahindik-hindik na lakas.

Paliwanag nga sa Wikipedia: “ Antaeus is a symbol of the spiritual strength which accrues when one rests one's faith on the immediate fact of things.”

Nagapi lang si Antaeus nang iniangat ito saka sinakal habang hindi nakayapak sa lupa.

Mas mainam daw na nakayapak sa mismong lupa. O lubusang nakalublob ang mga paa sa lupa. Susi raw ito upang mabigyan ng aserong bagwis ang isipan. At pumailanlang naman ang diwa sa kawalang-hangganan ng himpapawid at kalawakan.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de
Post a Comment
Read more

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal
Post a Comment
Read more