Skip to main content

Lagak ng galak sa lupa

SA huling araw ng kanilang pagsasanay, inudyukan ang may 50 paslit na isulat sa pilas ng papel ang kani-kanilang hiling sa hinaharap… tinipon ang mga sulat, isinalin sa sisidlan ng tubig… humukay sa paanan ng isang punong mangga’t doon inilagak ang may 50 kahilingan…

Kung “diwa’y walang gapos, puso’y walang galos” na maglalagak ng may galak na hiling sa dibdib ng lupa, ititibok ng bawat hakbang sa kanilang tatahaking landas ang mga katuparan.

Sinauna ang ganitong paniniwala. Mahahalungkat ang pamamaraan sa mga aklat ng lihim na karunungan.

Karaniwang sa kapirasong kawayan inuukit ang hiling, ibinabaon sa lupa na nakaturo ang magkabilang dulo sa timog at hilaga… upang mauntag ang kakayahan ng lupa na ibangon, palaguin na tila binhi ng halaman ang katuparan ng hiling.

Ibinubulong din sa pitong butil ng katigbi (Job’s tears) ang taimtim na hiling, saka ipinupukol sa agos ng ilog… nakaugnay ang tubig sa katuparan ng kahilingan—na karaniwang ukol sa pagbaha ng saganang kabuhayan, pagwasak sa mga balakid at sagabal… paglayo ng mga siphayo, pagrahuyo sa pinipintuho.

Kahit sa pilas ng papel na binasbasan ng langis, sinuob ng kamanyang, binudburan ng nutmeg (Myristica fragrans)… susunugin ang papel na sinulatan ng kahilingan saka ihahasik sa hangin ang abo nito…

Nakaugnay ang kahoy, apoy, tubig, lupa at hangin sa paglalagak ng hiling na may galak… na natutupad—isinuko kasi sa kapangyarihan ng santinakpan na maigawad ang katuparan… sa diwang nakalag ang mga gapos, pusong naghilom ang mga galos.

Sariling katawang lupa ang inilagak ni Judas Iscariote nang magpatiwakal matapos ipagkanulo ang tiwala ng kanyang Guro... kapalit ng kislap ng 30 pirasong pilak.

Taimtim din marahil ang kanyang kahilingan na isinaboy ng sakal na huling bunton ng hininga sa hangin, sa haplit ng init sa paligid, sa sanga ng punongkahoy na tinaguriang flowering Judas.

At talagang malago, namumulaklak ang punongkahoy ni Judas, it has become the national tree whose roots run trenchant across the land, and accursed shade looms over this country, proud of its Christian heritage rooted for centuries… equally proud of taking after Judas as paragon and paradigm in wholesale betrayal of public trust and plunder of public funds… 30 pieces of silver is, uh, a fiddling sum.

Judas emulation skids to a halt at self-immolation—the nation can go hang.

Natagalan sa pagbungkal ng lalagakang hukay ng 50 hiling—dulos kasi ang ipinangkalkal sa lupa… ginanyak ang nakahuntang matanda doon na magpahiram ng mas angkop na kagamitan…’kako’y kahit backhoe.

Baka kasi kabilang sa kahilingan ng mga musmos na nagtipon sa lugar na ‘yon—isang higit na sagana, mas maningning, mas marikit na kinabukasan para sa katuparan ng kanilang mga pira-pirasong pangarap…

At kailangan yatang marami pang kalahi ni Judas ang ubusin at ilibing.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de
Post a Comment
Read more

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal
Post a Comment
Read more