Skip to main content

BATUGAN


MAINAM daw ang simoy ng hangin sa bahaging iyon ng Sierra Madre pero talamak naman ang singaw ng mga batugan ng mga tagaroon kaya tiwangwang ang lupa… parang dilag na nakabuka ang hita’t naghihintay sa sudsod ng dila’t suyod ng batuta.



Nagpalipas sila doon ng mga mahal na araw. Pinuno ang hininga ng dalisay na hangin. Tinakalan ang bahay-alak ng saganang tungga. Hinimod sa tingin ang baog sa pananim na tanawin. Nagpalamutak sa yakap ng maghapon at magdamag.



Sumangguni sa ‘kin matapos makabalik mula bakasyon.



‘Kako’y pulos panis ang balakin nina gibo, Gordon, Noynoy at Villarroyo upang masawata ang pagdarahop sa naturang lupalop.



‘Entrepreneur’ comes from a French word which means ‘to undertake.’ Thus, an entrepreneur is an undertaker—and sloth is a deadly sin.



Kaya higit na praktikal at tila umaayon sa takda ng Kasulatan ang lunas ng hinayupak na V. I. Lenin.



Bawat araw, tipunin ang 10 batugan. Utasin ang isa… mauubos ang mga talamak na tamad na hindi talaga kikilos upang gumawa ng mga makabuluhan at kapaki-pakinabang… mainam na abono sa lupa ang mga inutas. That’s something sacred for an entrepreneurial activity.


Lutas na, utas pa. Nasugpo ang kahirapan, pwe-he-he-he-he!



Sinisinop ng lupa ang nagsisinop sa lupa.



Hindi malipad ng uwak ang lawak ng tiwangwang na lupain na nasilayan ng mga nagbakasyong katoto. Bakit pag-iinitan ng mga kupal at kumag ang Hacienda Luisita ng angkan ng mga Cojuangco kung napakaraming tipak ng tiwangwang na lupain ang naghihintay na arugain?



Tanim ng tamad ang niyog… minsanan lang ang pagsalpak ng binhi, puwede nang pabayaan sa paglaki.



Tanim din ng tamad ang balinghoy, minsanan lang din na itutulos ang mga punla, bayaan nang lumaki nang kusa.



Tanim din ng tamad ang kawayan na kusang lalago kahit hindi diligin.



Tanim din ng tamad ang kape at kakaw… na kailangan lang liliman ng lansones, rambutan o durian.



‘Kako’y talamak na ang katamaran ng mga tagaroon. Kaya ni isa man sa maituturing na pananim ng tamad ay hindi makita sa kawawang lugar.



Bumubuhay ang lupa sa bumubuhay sa lupa. Nagpapalago ang lupa sa nagpapalago sa lupa.



Higit na may pakinabang ang paligid sa mga mayang mamindita na naglalagak ng mga punla ng ratiles at balite upang mabihisan ng luntian ang kahubaran ng lupain.



Mga walang kuwentang tao ang tagaroon na aasa kina Gibo, Gordon, Noynoy, Villarroyo o sinumang herodes na luluklok sa trono.



Hindi sila matutulungan ng Diyos man o diyablo, mwa-ha-ha-haw!

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de
Post a Comment
Read more

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal
Post a Comment
Read more