Skip to main content

Bingit ng krisis sa krudo

MAY 120-araw na imbak ng mga produktong krudo ang Japan na pantustos sa pamilihan—30-araw na imbak lang ang itinakda sa Pilipinas, at inalis na ang ganoong takda nang umiral ang deregulasyon sa local oil industry. Para makapatas sa kompetisyon ang small players, tulad ng mga katotong Noel Florido’t kasamahan na umaangkat ng refined fuels mula India.

Pumatas naman sa gitgitan ang small players, unti-unting inagaw pati na ang hawak sa pamilihan ng mga dambuhalang tulad ng Pilipinas Shell—na 30% na lang ang market share ngayon, at patuloy na nababawasan…

Meron nang level playing field, meron ding laging nakaabang na banta ng oil shortage—wala na kasing takdang imbak na pantustos sa mga bibili… kapag sinamang palad na maharang ng mga pirata sa Somalia ang oil tanker na may kargang pantustos sa ‘Pinas, kasunod tiyak ang oil shortage.

Nang tinangkang samsamin—hindi sa Somalia kundi sa Batangas-- ang bulto ng krudong isasalang sa Tabangao refinery ng Pilipinas Shell kamakailan, muntik nang tumikim ng fuel shortage ang bansa. Hindi mga pirata ang humarang kundi ang Aduana ng Batangas… refined fuel na raw ang isasalang sa Tabangao na dapat patawan ng buwis na P7.35 bilyon, giit nina Customs top honcho Nap Morales at Batangas Customs collector Johnny Tan.

Mauungkat na umaabot sa 60% ng itinutustos na refined fuels sa pamilihan ay nauuwi sa power generation—kaya hindi lang fuel shortage kundi power outage ang muntik naging resulta ng samsaman sa Batangas.

Pansinin din: 17% lang ang kita ng alinmang kumpanya ng langis sa, halimbawa’y sanlitrong gas— pero 22% naman ang kita ng gobyerno mula VAT, other taxes and duties. Sa sangkilong LPG: 7% ang tubo ng kumpanya, 11% naman ang papasok na VAT sa gobyerno, mwa-ha-ha-haw!

Kung naglalaway na ang mga taga-Aduana sa magiging pabuya kaugnay ng pagsamsam, umiikot naman ang tumbong ng mga taga-Malacañang… double whammy ng fuel shortage and power outage ang kasunod. Well, the domestic fuels market make up for less than 1% of the global fuels market—and Shell can pack its bags, close shop and go elsewhere after selling its strategically located fuel station sites that can fetch better profits.

Nang magkatuusan sa kahihinatnan ng hakbang ng Aduana, biglang natameme ang Nap Morales na nagpumilit bayaran ng Shell kahit hulugan ang P7.35-bilyong pataw… tiklop din ang Finance Secretary Gary Teves na nagmungkahi for the oil giant to make cash deposit in escrow… which runs afoul of the law!

We’d rather not play cheering squad for Pilipinas Shell for winning the telling rounds in an ongoing legal tussle… but the more forward-looking can see that it’s a cinch win for the oil firm.

Yeah, the nation can’t afford fuel shortages and power outages in an election year.

Comments

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal