Skip to main content

Mushin-- lamukot ng lanka


Gourd, an idiom for noggin, noodle, coconut, what's between your ears.

NATUTUKOY ang mga taal na katangian batay sa mga panlabas na palatandaan—hermeneutics ang tawag ng katotong Dr. Jimmy Abad sa ganoong pamamaraan.

Sa panahon ng mga botox at batak beauty, beauty becomes as elusive as quicksilver, uh, quack silver siguro ang tawag sa mga huwad at balatkayo pala… beauty can’t be grasped in the eyes of the beholder when thoroughly reworked over and over and again and again in the hands of a cosmetic surgeon… Lo se y no lo se and behold, or better yet, hold it… hold it or lose every sense of it…

Dumalaw sa dojo ng kapatid sa racket science at hanapbuhay mula pagsusulat… pinansin na maganda raw ang aking bikas at pangangatawan—aba’y kung sinu-sino na ang umalipusta na mukha raw akong hayok na bayawak o modelo sa gamot kontra-bulate sa tiyan… inungkat kung gusto ko bang lumaro ng aikido.

Edad-36 raw nang una siyang lumusong sa mga aralin nito… hindi raw kasi niya maitadyak nang mataas ang kanyang mga paa… ngayon nga’y nagsusuot na ng hakama na parang itim na saya, tinatawag nang sensei o guro.

Edad-10 naman ako nang makamit ang kuro-obi, parang gerilyang Vietcong na napasalang ang mura pang isipan sa maraming aralin, paglilimi at sakit ng katawan, gumugulong sa kusutan, hubad at pajama lang ang pang-ibaba… umiigkas pa rin ngayon na lagpas sa ulunan ang mga paa, pero hanggang rib cage, neck and temple areas ang inaabot ng kadyot ng magkabilang paa…shorin-ryu o “daloy ng tubig mula hinawang bahagi ng kagubatan” ang tahasang katuturan ng sinimsim, tinaimtim na pamamaraan… karatedo na nauwi yata sa karat lang

Hango din sa galaw ng tubig ang pangalan ng kanyang dojo—mushin. “No-mind” o walang diwa ang katuturan. Reflexive action… every body part somehow flicks out on its own, seeking harmony out of the disturbance in the life force… parang tubig na kusang liligwak o kikilapsaw kapag ginalaw, pero manunumbalik sa katiwasayan. Dalawang mag-aaral ang inabot kong nakikipagsanay sa kanilang guro sa makinis na bagsak at gulong ng katawan… sa tila tubig na pagdaloy ayon sa marahas na daluhong at salakay.

So I beheld sheer beauty of poetry in motion.

So fangled old-fashioned, the quantum physics notion of the body-mind unity… the martial arts idea that every body part, every weapon a body wields is merely more than an organic extension of the mind, so George Bernard Shaw, “Have a sound mind, the body follows!”

“Lanka” ang taguri ng kuntaw—a Filipino martial art-- sa mga panlabas na anyo, kilos at kislot ng katawan na maaarok, matitiyak ang antas ng kasanayan ng katawan o talim ng diwang tinataglay. It’s a less than thorough reading of the body-mind, not unlike Dr. Abad’s hermeneutics—natatalos nang lubusan ang mga taal na katangian batay sa mga panlabas na palatandaan.

I’m that old and arcane in such ways martial and unflinchingly old-fashioned.

At talagang mas masarap lumantak sa lamukot ng lanka.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de
Post a Comment
Read more

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal
Post a Comment
Read more