Skip to main content

Basta gasta kasta


NAGLALAKO na lang sa mga mahilig ang bata pang ginang…

Inamin sa panayam na hindi naman sapat ang kita ng kanyang mister para tustusan ang mga pagkakagastahan sa araw-araw… inamin na pareho silang hindi nakatuntong sa kolehiyo, wala ring negosyo’t ari-arian… pero gusto ni mister na dumami ang kanyang lahi… yumaman sa anak, kahit wala namang katangi-tanging pakinabang o kapaki-pakinabang na katangian na naidulot sa lipunan at sambayanan ang kanyang lahi…

At nasimulan na nga ni mister ang kanyang pangarap na magparami ng anak… Hindi lang nga natuto ng kahit animal husbandry ang kupal na ‘yon… may palahiang inahin ng mga biik na kailangang mapalaki sa pinakamadaling panahon para maibenta… may bulugang baboy na mailalako ang serbisyo sa mga nag-aalaga ng palahiang inahin.

Hindi man sanay sa babuyan, praktikal lang si misis… kalkalan ang naging kalakalan… kahit katiting na kikitain, maidadagdag na pantustos sa gastos… Sino pa nga ba ang kikilos?

Wala mang kakaibang katangian o maisasalang na kakayahan, meron namang katakam-takam pa ring tipak ng katawan…

Masarap daw ang palaman ng kanyang pantysal.

Coco jam? Ang tawag yata sa ganoong palaman, ummm, matamis na baon…

At the least, we can patronize our own products in such not-too-modest drilling operations.

Modest are the yardstick of human capacity for responsibility, as a Chinese sage has it: “Plant a tree. Write a book. Raise a child.”


An’dali naman talagang gumawa ng bata… ni hindi na kailangan pa ng maraming pasakalye’t seremonya kapag kakastahin ang kabiyak o kahit sinong kabiyakan lang. Parang makina ng sasakyan na susubukan sa emission testing center… paandarin, tiyak na may ibubugang usok.

And for Plato there’s only one serious political topic, of greater urgency and significance than governance and warfare… the upbringing of children.

Aba’y paano bang gumabay sa paglaki ng anak?

Comments

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal