Skip to main content

With the Demon Hand pray

“WALA kang kuwentang ina!” walang gatol na halihaw ng laway sa nanay.

“Alila ka lang dito, wala kang karapatan. Palamon ka lang namin,” sampal ng salita sa kasambahay… mula sa bibig ng paslit… hindi ‘to tayutay ni pagpupugay sa kawalang-malay na buong tapang na magsisiwalat ng katotohanan… mula kathang The Emperor’s New Clothes ni Hans Christian Andersen.

Napulot sa soap opera, telenovela, at iba pang pantelebisyong halibasan ng halitosis—pati na sa mga kalaro’t nakakatanda na walang pinagkatandaan—ang mga ganoong pampadugo sa tainga na bigwas ng bunganga’t bulwak ng kalaghara’t dura. Idagdag na ang pangkaraniwan nang “Putang ina mo!”

Aral naman sa ama ang anak na babae hinggil sa igkas-bigkas ng mga makahayop at mahayap na salita… kaya bawal na bawal sa apong Musa Rafaela na manood ng mga naturang agos ng imburnal sa telebisyon… mahigpit ang bilin sa mga kasambahay, na nadamay sa nakagiliwan nang The Sound of Music, Les Miserables, at Cats… na paulit-ulit, walang sawang pinapanood sa mga karaniwang araw—pati na Linggo, Pasko’t pista opisyal-- ng apo. Sumasabay na nga ang diyaske kay Lea Salonga sa A Little Fall of Rain… sumusunod pati sa lamyos-kislot ng katawan ng mga tauhan sa Cats.

Sa totoo nito’y nangangamba ang Anghelola na masagap ng apo ang talim, lalim at laswa ng alimuom sa itinatagang mga kataga ng Diablolo… na matagal nang nasagap ng inang Angeli ni Musa mula sa ‘kin… na numero unong salbahe-he-he-he-he!

Sumusunod lang naman sa payo ni Lao Tzu sa Tao Te Ching: “In family life, be completely present.”

Ano bang kalaswaan? Hindi tahasang masambit ang isang bagay kapag ito’y puspos ng kabanalan… aaminin na ang pinagmulang lungga, kepyas, pekpek, puday o anuman ang malaswa raw na katagang inilalapat dito-- dumugo ba ang tainga mo?-- itinuturing na banal ng inyong imbing lingkod… there I came and shall come and come again and again! “But we say a thing is holy if it makes you laugh,” giit ni John Crowley sa kanyang Fantasy Summer.

Silly? That comes from the German “sellig” which also means "ecstatic," "blessed," or "holy."


Kaya tiyak na pati sa panalangin, masasagap ng mga apo ang kakatwang mudra sa paghango’t paghingi ng biyaya—the lethal demon hand of wuyiquan kung fu rather than the putatively Christian clasped palms that shut off the body’s electric circuits… derived from an imitation of being shackled and thought to be the proper way to express submission to divine power.

The demon hand repeats the act of embracing the rood, the Tree of Life, the fusion of the algebraic x and y axes, the Cross of Christ…
malaswa talaga sa tingin ng tanga.

Pero kailangan talagang may masasagap ang musmos na apo mula halimbawa ng isip, salita at gawa… sasanayin ko sila sa wuyiquan.

Comments

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal