Ngitngit ng anak sa doodles11006@yahoo.com:
IN a workers’ strike in one of our company’s camps, a Saudi guard, a Nepalese camp coordinator and an employee from the human resource department were mauled. The mauling stemmed from an unjust memo posted by the Administration office. Apparently, Sri Lanka and Nepal nationals got fed up with some company policies. Such anger was rubbing off on Filipinos there and as reports put it, they were likely to join the strike and they were asking us if we would support them. Most of us weren’t saying whether we would or not. To "play it safe.”
The strike bore fruit-- the company gave in to the demands of the entire Sri-Lankan and Nepalese communities, while Filipinos were left to envy their unity over such a cause which benefited them greatly. OFWs wanted to play it safe.
Ngatngat ng ama sa noqualmasabomb@yahoo.com:
HINDI ko na isinama sa pitak na ‘to na isusuplong ka ng mga kasamahan mong Penoy bugok sa mga nakatataas sa kompanya. Ayaw mo kasi ng “play it safe.” Kakasa ka. Kanino ka ba nagmana?
Naranasan ko nang inguso sa kalaban ng itinuring na kaibigan… maski naman ‘yung isang ninong mo, kasamahan din ang nagdiin sa kanya sa kaso… kaya binalikan niya ‘yon, tinunton… Maraming Katoliko sa Pilipinas, marami ring hudas. Karaniwang palatandaan ng hudas: mabunganga.
At hindi ko ugali ‘yang deba-debate’t pagbabate ng dila. Mas gusto ko pang umulaol na lang sa kumakatas-katas na hiwa para matuklas, masibasib ang hiwaga.
Rather be lewd than loud I would. There’s a lot of daring and baring entailed to live life to its fullest— and such life’s neither for the weak of will nor faint of heart.
Kaya nang sabihan ko ang panganay na apong Musa—Bantay Bata ang ginampanan naming papel nitong nakaraang Linggo-- na mas madaling mag-alaga ng mga aso’t pusa kaysa kanya, tinaasan ako ng kilay. Mas madali nga namang mag-alaga ng mga aso’t pusa. Pero humagikgik nang ikuwento kong naulinig ko ang malutong na pagsasabi niya ng “Agi”—mga alas kuwatro ng umaga—na ang ibig sabihin ay gusto na naman niyang sumuso.
Para sa sanggol na wala pang dalawang buwan, tatlong kataga pa lang ang malinaw na nabibigkas ni Musa: agi (gusto kong sumuso), hingi (inis na ‘ko, gusto kong sumuso), at Ging (na tawag sa kanyang ina, kay Angeli).
Ikinarga ko kahapon ang larawan naming maglolo sa kulamnista.blogspot.com at mangkokolum.blogspot.com—at nagsimula na ang dalas na pagpatak ng bilang ng mga dumadalaw doon para makapulot ng samut-saring paraan sa utog at pambubulog ng tulad kong saksakan ng libog.
Apat na taon ka nang bitbitin kita upang mapanood ang isa kong premyadong dula. Sa tagpong kainitan ng harumpakan ng pangunahing tauhan at kalaguyo nito, maririnig talaga kapag naghulog ka ng karayom—pero bumunghalit kang bigla, “Ay, bastos!” Dagundong ang gumugulong na kulog ng tawanan sa buong tanghalan. Ipapalabas muli ang dulang iyon. Sa Luneta mismo ngayong Nobyembre 6 at 8 alas siyete ng gabi.
Nanood ako minsan sa kanilang rehearsal, inabot ko nga ang paglalahad ng pangkat ng mga taganayon: “Tumindig ka at sumulong sa landas nitong daluyong… Mangahas tumindig, mangahas humakbang… Tagumpay ang bunga ng kapangahasan!”
Pangahas ng dulang iyon—ni hindi ko inisip noon na ubra akong makulong o iligpit ng mga sinagasa nang sulatin ito sa panahong iyon. To write is an act of war, ani Voltaire.
I didn’t play it safe, made a sage rage upon a stage.
IN a workers’ strike in one of our company’s camps, a Saudi guard, a Nepalese camp coordinator and an employee from the human resource department were mauled. The mauling stemmed from an unjust memo posted by the Administration office. Apparently, Sri Lanka and Nepal nationals got fed up with some company policies. Such anger was rubbing off on Filipinos there and as reports put it, they were likely to join the strike and they were asking us if we would support them. Most of us weren’t saying whether we would or not. To "play it safe.”
The strike bore fruit-- the company gave in to the demands of the entire Sri-Lankan and Nepalese communities, while Filipinos were left to envy their unity over such a cause which benefited them greatly. OFWs wanted to play it safe.
Ngatngat ng ama sa noqualmasabomb@yahoo.com:
HINDI ko na isinama sa pitak na ‘to na isusuplong ka ng mga kasamahan mong Penoy bugok sa mga nakatataas sa kompanya. Ayaw mo kasi ng “play it safe.” Kakasa ka. Kanino ka ba nagmana?
Naranasan ko nang inguso sa kalaban ng itinuring na kaibigan… maski naman ‘yung isang ninong mo, kasamahan din ang nagdiin sa kanya sa kaso… kaya binalikan niya ‘yon, tinunton… Maraming Katoliko sa Pilipinas, marami ring hudas. Karaniwang palatandaan ng hudas: mabunganga.
At hindi ko ugali ‘yang deba-debate’t pagbabate ng dila. Mas gusto ko pang umulaol na lang sa kumakatas-katas na hiwa para matuklas, masibasib ang hiwaga.
Rather be lewd than loud I would. There’s a lot of daring and baring entailed to live life to its fullest— and such life’s neither for the weak of will nor faint of heart.
Kaya nang sabihan ko ang panganay na apong Musa—Bantay Bata ang ginampanan naming papel nitong nakaraang Linggo-- na mas madaling mag-alaga ng mga aso’t pusa kaysa kanya, tinaasan ako ng kilay. Mas madali nga namang mag-alaga ng mga aso’t pusa. Pero humagikgik nang ikuwento kong naulinig ko ang malutong na pagsasabi niya ng “Agi”—mga alas kuwatro ng umaga—na ang ibig sabihin ay gusto na naman niyang sumuso.
Para sa sanggol na wala pang dalawang buwan, tatlong kataga pa lang ang malinaw na nabibigkas ni Musa: agi (gusto kong sumuso), hingi (inis na ‘ko, gusto kong sumuso), at Ging (na tawag sa kanyang ina, kay Angeli).
Ikinarga ko kahapon ang larawan naming maglolo sa kulamnista.blogspot.com at mangkokolum.blogspot.com—at nagsimula na ang dalas na pagpatak ng bilang ng mga dumadalaw doon para makapulot ng samut-saring paraan sa utog at pambubulog ng tulad kong saksakan ng libog.
Apat na taon ka nang bitbitin kita upang mapanood ang isa kong premyadong dula. Sa tagpong kainitan ng harumpakan ng pangunahing tauhan at kalaguyo nito, maririnig talaga kapag naghulog ka ng karayom—pero bumunghalit kang bigla, “Ay, bastos!” Dagundong ang gumugulong na kulog ng tawanan sa buong tanghalan. Ipapalabas muli ang dulang iyon. Sa Luneta mismo ngayong Nobyembre 6 at 8 alas siyete ng gabi.
Nanood ako minsan sa kanilang rehearsal, inabot ko nga ang paglalahad ng pangkat ng mga taganayon: “Tumindig ka at sumulong sa landas nitong daluyong… Mangahas tumindig, mangahas humakbang… Tagumpay ang bunga ng kapangahasan!”
Pangahas ng dulang iyon—ni hindi ko inisip noon na ubra akong makulong o iligpit ng mga sinagasa nang sulatin ito sa panahong iyon. To write is an act of war, ani Voltaire.
I didn’t play it safe, made a sage rage upon a stage.
Comments