Skip to main content

“Ang taong nagigipit sometimes may cling to a nun’s habit.”

BALIK-TANAW: Humingi ng saklolo si Rodolfo Noel “JLo” Lozada Jr. sa kanyang hepe sa Department of Environment and Natural Resources, kay Secretary Lito Atienza para makaiwas-pusoy ang una sa pagdinig ng Senado ukol sa maalingasaw na transaksiyong ZTE-NBN—nahirang ng NEDA ang JLo bilang technical consultant sa semplang nang proyekto.

Pangulo din noon si JLo ng Philippine Forest Corporation. Na saklaw ng DENR, kaya talagang kay Lito Atienza unang dudulog ang Lozada para maghinga ng mga problema—kung baga sa militar, ugnayan ng commanding officer at field operative, isasaalang-alang ng pinuno ang kaligtasan ng kanyang tauhan sa larangan, saanmang laban…

Kay Atienza isinumbong ni JLo na maraming nagbabanta sa kanyang buhay—kinakabahan na siya. Pinayuhan ang huli na magtungo sa Hong Kong saka tumuloy sa isang pandaigdigang pulong sa London habang naghahanda ng mga hakbang para mapangalagaan ang kaligtasan ng JLo. (Teka muna, hapit na kapit at katakam-takam-takam-takam, tambok talaga tumbong ng Jennifer Lopez at sa tuksuhan ng mga paslit nitong nakalipas na panahon, “Sumbong, sumbong, haba-tumbong.”)

Lumilitaw na nakikipagkita na pala ang JLo kay Sen. Panfilo Lacson noon pang Disyembre 2007 pero hindi na naungkat kung anu-ano ang mga paksa at pakay ng kanilang pag-uusap.

Matapos maihinga ng JLo ang kanyang mga pangamba, nagmalasakit naman nga ang Lito Atienza—agad na tinawagan si PNP Chief Avelino Razon para humingi ng tulong upang pangalagaan si JLo.

Parang sa telenovela ang pagpihit ng mga kasunod na pangyayari—kinasuhan ni JLo ng pagdukot o kidnapping ang mga nagmagandang-loob na Lito Atienza at Sonny Razon, tsk-tsk-tsk…

Hindi man nagsampa ng kontra-demanda, sumama ang loob ng Atienza sa isinukli sa kanya ng kanyang kinalinga. Pakiramdam niya, “nilapastangan” siya niyong nagpagibik, humingi ng saklolo. Para bang sumagip sa nalulunod-- nang aabutin ang kamay ng sisinghap-singhap para masagip, sinapak ng sinasagip ang nagtangkang sumagip… pinalabas sa demanda na nagsabwatan ang Atienza at Razon para dukutin ang JLo. Namputsa talaga, oo.

Nataranta marahil ang JLo. Talagang nakakakilabot kapag nasangkot sa umaalingasaw na transaksiyon tulad nitong ZTE-NBN, napakahirap mag-back off kahit na bulyawan o sigawan pa niyong suminghal daw kay Joey de Venecia. Kaya hindi na matukoy ni mapagsino kung alin ang kaibigan, kung sino ang talagang kalaban…

Ni wala ngang kaalam-alam ang Atienza, ayon na mismo kay JLo: “Pumunta ‘ko kay Secretary Atienza. Si Secretary Atienza hindi naman alam kung ano ang kinalaman ko rito eh.”

Magulo talaga ang panahon ngayon—kung sino ang nagmamalasakit, ginagantihan ng pasakit.

Pero nasusubok sa kagipitan ang tunay na kaibigan.

Makabagong salawikain: “Ang taong nagigipit sometimes may cling to a nun’s habit.”

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de
Post a Comment
Read more

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal
Post a Comment
Read more