Skip to main content

KASI NANLABAN






WALANG 10 sandali nang kinalas saka muling binuo ang .45 sa paanan ng napangangang lalaki, laylay ang tiyan—pero sa ulunan sa halip na sa sikmura mahigpit na nakabigkis ang lapad ng panyong pula, tila may bahid ng regla.

“Baka po kasi walang firing pin, hindi po puputok ‘to kahit mapudpod pa kapipi-finger sa gatilyo. Saka anim na lang po ang karga ng magazine, ipinutok na po ang isa, mainit-init pa po ang nguso nito. Talaga bang sa ‘kin na po ‘to?” ungkat ng binatilyo, sunod-sunod ang pangungusap na parang walang patlang na putok ng semi-automatic, nakatarak ang tingin sa kaharap na lalaki—na nagpukol ng hudyat na sulyap sa tatlong kasama niya, ikinanlong sa sabwatan ng dilim at andap na diklap ng naghihingalong ilaw sa poste.

“Sa ‘yo na nga. Suwerte ka. Hollow point, cyanide-tipped ang bala. Kahit daplis lang ang tatamaan, tigok. Sige, takbo na! Baka magbago pa isip namin.”

“’Ala pong bawian, ha? Akin na talaga!” Hapyaw na winalis ng tanaw ang binatilyo ang tatlo sa tabi ng kalapit na poste, bahagyang sinakyod ng tingin ang kaharap. “Mabebenta ko po ‘to. Kahit sampung libo. Kahit do’n sa ‘min sa Talavera.”

“Talavera? ‘Kala ko ba dito sa barangay na ‘to?”

“Hindi po. Sa Nueva Ecija po. May patrabaho lang po sa ‘kin. Kontrata lang po.”

“Sige na nga. Sige, takbo na. Kating-kati na’ng kamay ko.” Paungol ang utos, parang sa lalamunan ng aso nagmula ang garalgal nang boses, may hibo ng pananabik at bahid ng pag-asam sa kasunod na magaganap.

“Mahigit sampung libo po ang kailangan ko, eh.” Walang gatol ang pakli ng binatilyo, bahagyang humakbang patalikod, nakaharap pa rin sa kausap, taimtim ang liyab ng titig, buong hinahon na pinaglayo ang dalawang paa.

Saka iglap na ikinasa ang hawak na pistola.

“Putang i—.“ Hindi nabuo ang ibubuga ng hininga sa haginit-lintik ng apoy at tingga, tumagos sa noo’t tumilamsik ang katiting na utak, piraso ng bungo’t ilang himaymay ng anit at buhok. Sandaling pumitlag muna, saka kumikisay-kisay pang paluhod na bumagsak, nakamulagat ang mga mata na hindi na magsisiwalat anuman ang tumambad. Hindi na magiging saksi sa kasunod na nangyari.

Igkas ang pihit at agad na talungko ng binatilyo, gagap pa rin ang .45 na bumuga pang muli ng apoy at tingga—magkakasunod, tinunton ang tinuunang tatlong aninong naunahan, nakaburol ang atensiyon sa kanilang cellphone, nangabigla sa hindi inaasahang nagaganap. Muling tumilamsik ang katiting na utak, natilad na bahagi ng bungo, anit, at buhok. Tatlo pang katawan na bariles-tiyan ang kumisay-kisay, humandusay sa gulanit na kumot ng karimlan at naghihingalong diklap ng ilaw sa poste ng eskinitang iyon.

Walang anumang sinamsam ng salarin ang apat na baril, tinangay pati na mga wallet na may laman na ilang libong piso at tsapa ng katungkulan. Naiwan sa mga timbuwang na katawan ang ilang munting pakete ng pulbos na kakulay ng apog, na pansaboy upang mapawi ang sansang ng nabubulok na bangkay.

“’Sensiya na po. Mas kikita po ako sa mga gamit ninyo. Sen’yo na lang po ang dala n’yong shabu. Hindi po ako gumagamit n’yan. Baril lang po.”

Nilamon ng karimlan at likaw ng mga bitukang eskinita ng lunsod ang tumalilis na salarin.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina...
Post a Comment
Read more

Cal y canto con camote

FENG shui (literally, wind water flow) lore has it root crops embody a hidden store of treasures. Say, a local food conglomerate needs yearly 35,000 metric tons of cassava for livestock feed-- the available local supply falls short of 13,000 tons. Cassava granules sell for around P9 a kilo. Demand for the same root crop to be used in liquor manufacturing is hitting above the roof. Why, raising cassava is a no-brainer task— this is one tough crop that can grow in the most hostile patches of earth, providing sustenance for ages to dwellers in sub-Saharan parts of Africa. While the hardy cassava is nearly pure starch, the lowly sweet potato or kamote is considered by nutritionists as a super food, the most nutritious of all vegetables— kamote levels of Vitamin A are “off the charts, rich in antioxidants and anti-inflammatory properties.” A fist-sized kamote can supply a day’s dose of glucose to fuel the brain, muscles, and organs, so they claim. Count the country lucky...
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal...
Post a Comment
Read more