MALAYONG makagawiang gamitin ang binabagong sagisag sa piso. Php—parang “pahipo” ang katumbas kapag binuo, para bang napakailap na’t iglap na umiigkas, talilis palayo na parang nagulantang na bayawak, parang nagsusungit na’t ayaw magagap ni mahigpit na mahawak… ano bang pasintabi pa sa paghipo? Sunggab at masuyong lamutak agad… isagad.
Mas humihimas sa puso ang nakagawiang sagisag: titik P na tinuhog sa gitna ng dalawang guhit… kahit na katunog ng pussy kapag binali-baligtad ang piso, higit na maginhawa’t umaantig-umuuntag-umuuntog o kikiliti—sige, ipagdiinan ang unang dalawang pantig sa “kikiliti”--sa pakiramdam ang tinuhog na titik P, lalo na’t masusulyapan, buong banayad at hinay na babasahin ang makahulugang isinasaad sa kumakalat na kamiseta, “malaki ang titikO.”
Pero lupaypay na pahapay ang Php—sinakmal sa pangil ng inflation. Kung ihahambing sa timbang ng isasabong sa ruweda, kinaltasan pa ng 11.4 libra ang 100. Ano’ng panama ng Manny Pacquiao na titimbang muna bago sumagupa sa 134.5 libra, saka lalantak ng kain, lolobo at papalo mula 140 hanggang 145 libra ang timbang na isasabak sa salpukan?
Huwag maghimutok ni maghinagpis at magsitangis: parang suwerte na ngayon ang piso na pinipitpit ng presyo—kaltas na ang P11.40 sa bawat P100. Partida ‘yan sa laban. Merong butal na mabubuntal: P0.60.
At bawat P100 na isasagupa sa sandamakmak na bilihin, naging P88!
Kahit na lupaypay sa bawas na timbang kasukat ‘yan sa kalibre ng mortar. Kaya bawat pagbili ng mga nasa bansa na piso ang isasalang, ituring na mortar combat… magkakamatayan talaga sa pukpukang labanan.
Matutugunan pa rin ng P88 at konting butal ang pambayad sa pagkain, toma’t yosi, upa sa bahay, ilaw, tubig, panlutong panggatong at ilang kumpol ng serbisyong kabilang ang matrikula, pasahe, cellphone load, gupit ng barbero, diyaryo, gamot… na batay sa mga bilihing isinasaad sa consumer price index na 2000 pa ang pinagbabatayang taon para hindi mahalata ng kunsumidong konsumer na talagang nasalanta na ang piso sa pagsagasa ng panahong tila pison.
Kapos na’t hindi matutugunan ng P88 ang mga bayarin sa pananamit at iba pang samut-saring gugulin sa pamumuhay. Kinakabahan din kami na baka mauso ang pagpasok sa ating mga tanggapan nang nakahubo’t hubad, aba’y sapak na tanawin at pangitain ‘yan! What a wet dream come true!
Kapag nangyari ang ganyan, papayag na akong makipagseksihan sa mga siksik sa MRT habang nakasubsob sa pagbabasa nitong Kulamnista ni Mangkokolum.
Opo, mapalad at nagbubunyi nang lubusan ang ating bansa sa ngayon dahil P88 na ang katumbas ng dating P100. Ayaw naman naming sisihin at buntunan na naman ng hinagpis ni Herodes ang economist na namamayagpag sa Palasyo ng Malakanyang.
Madalas naming ungkatin kung bakit nakasimangot ang larawan ni Pangulong Zip Roxas, ehek… Manuel B. Villar, oops… Roxas nga pala na nakasupalpal sa P100. Matamlay na, nanlulumo pa.
Nakapangalumbaba’t malungkot na tila inapuntahan ng malas at haginit ng .357 ang kartada ni Ninoy sa P500; parang kunsumido si Cong Dadong sa P200 na baka napag-isip-isip na pulos patay lang talaga ang mga mukhang ibinabalatay sa hilatsa ng salapi’t nagkataong nakasupalpal nga ang isang Gloria Macapagal-Arroyo sa kanyang likuran… Natatangi sina Josefa Llanes Escoda at Vicente Lim, nakangiti at masaya ang bukas ng mukha sa P1,000 kahit na sisidlan o kabaong ng patay ang nasa kanilang likuran… masaklap na pangitain pa rin ng kamatayan. Pulos gunggong yata’t sakbibi ng hikbi’t kunsumisyon ang mga nagdidisenyo ng salaping papel ng Pilipinas—pulos sagisag ng siphayo ang ibinabandila…
Ipagpaumanhin na po ng iba pang mga nakasimangot na pagmumukhang tila magpapabunot sa dentista sa iba pang kuwalta natin—P20, P50 na butal na barya na lang ituturing sa ngayon… parang umaapaw sa hinanakit, hinagpis, kalungkutan, at sentimiyento de ampalaya ang aming lukbutan kapag napapadpad doon ang mga naturang salaping papel…
Kaya naman kahit napakasuwerte nang P88 ang katumbas ng P100 sa ngayon, lalo lang nanlulupaypay at salagmak pa rin sa pagdurusa’t pagkadusta ang sambayanan…
Kung nagiging mahirap pa tayo sa daga, kailan pa kaya nila maiisip na ilagay ang kaaya-aya’t napakasayang mukha ni Mickey Mouse sa ating salaping papel?
Mas humihimas sa puso ang nakagawiang sagisag: titik P na tinuhog sa gitna ng dalawang guhit… kahit na katunog ng pussy kapag binali-baligtad ang piso, higit na maginhawa’t umaantig-umuuntag-umuuntog o kikiliti—sige, ipagdiinan ang unang dalawang pantig sa “kikiliti”--sa pakiramdam ang tinuhog na titik P, lalo na’t masusulyapan, buong banayad at hinay na babasahin ang makahulugang isinasaad sa kumakalat na kamiseta, “malaki ang titikO.”
Pero lupaypay na pahapay ang Php—sinakmal sa pangil ng inflation. Kung ihahambing sa timbang ng isasabong sa ruweda, kinaltasan pa ng 11.4 libra ang 100. Ano’ng panama ng Manny Pacquiao na titimbang muna bago sumagupa sa 134.5 libra, saka lalantak ng kain, lolobo at papalo mula 140 hanggang 145 libra ang timbang na isasabak sa salpukan?
Huwag maghimutok ni maghinagpis at magsitangis: parang suwerte na ngayon ang piso na pinipitpit ng presyo—kaltas na ang P11.40 sa bawat P100. Partida ‘yan sa laban. Merong butal na mabubuntal: P0.60.
At bawat P100 na isasagupa sa sandamakmak na bilihin, naging P88!
Kahit na lupaypay sa bawas na timbang kasukat ‘yan sa kalibre ng mortar. Kaya bawat pagbili ng mga nasa bansa na piso ang isasalang, ituring na mortar combat… magkakamatayan talaga sa pukpukang labanan.
Matutugunan pa rin ng P88 at konting butal ang pambayad sa pagkain, toma’t yosi, upa sa bahay, ilaw, tubig, panlutong panggatong at ilang kumpol ng serbisyong kabilang ang matrikula, pasahe, cellphone load, gupit ng barbero, diyaryo, gamot… na batay sa mga bilihing isinasaad sa consumer price index na 2000 pa ang pinagbabatayang taon para hindi mahalata ng kunsumidong konsumer na talagang nasalanta na ang piso sa pagsagasa ng panahong tila pison.
Kapos na’t hindi matutugunan ng P88 ang mga bayarin sa pananamit at iba pang samut-saring gugulin sa pamumuhay. Kinakabahan din kami na baka mauso ang pagpasok sa ating mga tanggapan nang nakahubo’t hubad, aba’y sapak na tanawin at pangitain ‘yan! What a wet dream come true!
Kapag nangyari ang ganyan, papayag na akong makipagseksihan sa mga siksik sa MRT habang nakasubsob sa pagbabasa nitong Kulamnista ni Mangkokolum.
Opo, mapalad at nagbubunyi nang lubusan ang ating bansa sa ngayon dahil P88 na ang katumbas ng dating P100. Ayaw naman naming sisihin at buntunan na naman ng hinagpis ni Herodes ang economist na namamayagpag sa Palasyo ng Malakanyang.
Madalas naming ungkatin kung bakit nakasimangot ang larawan ni Pangulong Zip Roxas, ehek… Manuel B. Villar, oops… Roxas nga pala na nakasupalpal sa P100. Matamlay na, nanlulumo pa.
Nakapangalumbaba’t malungkot na tila inapuntahan ng malas at haginit ng .357 ang kartada ni Ninoy sa P500; parang kunsumido si Cong Dadong sa P200 na baka napag-isip-isip na pulos patay lang talaga ang mga mukhang ibinabalatay sa hilatsa ng salapi’t nagkataong nakasupalpal nga ang isang Gloria Macapagal-Arroyo sa kanyang likuran… Natatangi sina Josefa Llanes Escoda at Vicente Lim, nakangiti at masaya ang bukas ng mukha sa P1,000 kahit na sisidlan o kabaong ng patay ang nasa kanilang likuran… masaklap na pangitain pa rin ng kamatayan. Pulos gunggong yata’t sakbibi ng hikbi’t kunsumisyon ang mga nagdidisenyo ng salaping papel ng Pilipinas—pulos sagisag ng siphayo ang ibinabandila…
Ipagpaumanhin na po ng iba pang mga nakasimangot na pagmumukhang tila magpapabunot sa dentista sa iba pang kuwalta natin—P20, P50 na butal na barya na lang ituturing sa ngayon… parang umaapaw sa hinanakit, hinagpis, kalungkutan, at sentimiyento de ampalaya ang aming lukbutan kapag napapadpad doon ang mga naturang salaping papel…
Kaya naman kahit napakasuwerte nang P88 ang katumbas ng P100 sa ngayon, lalo lang nanlulupaypay at salagmak pa rin sa pagdurusa’t pagkadusta ang sambayanan…
Kung nagiging mahirap pa tayo sa daga, kailan pa kaya nila maiisip na ilagay ang kaaya-aya’t napakasayang mukha ni Mickey Mouse sa ating salaping papel?
Comments