TATLO nang balita ng kamatayan sa ilog at kauring daluyan ng tubig ang nasadsaran ng tingin nitong nagdaang dalawang buwan. Tiyak na may mga kasunod pang balita sa mga susunod na buwan. Maisasalpak sa Journal Online.
Sa tibagan sa ilog ng Biak na Bato, San Miguel de Mayumo sa Bulakan—siyam ang nalunod na mga paslit. Hindi matiyak ang dahilan kung paano sabayang nalunod ang ganoon kadami. Mapapapalatak.
Ganoon ding bilang ang nalunod sa isa pang balita—mga Boy Scouts nasawi sa isang bayang pampangin sa Pangasinan.
Sa pinakahuling ulat: natagpuan ang naaagnas nang bangkay ng isang Prana Escalante sa isang ilog sa Bundok Halcon ng Mindoro. Talaksan ang naiwang galos sa hubad na katawan. Naligo marahil. Sinakmal ng iglap na ragasa ng baha. Tiyak na humampas sa mga matalim na batuhan.
Sa ganoon ding paraan nasawi ang anak ng kaibigang pintor sa paanan ng Bundok Apo sa Davao—tila layak na itinalyang ang katawan sa kisap-matang halihaw ng iglap na baha sa binabaybay na ilog. Lasog ang katawan nang matagpuan.
Hindi kaya nila pinansin o naulinig ang mga babala ng ilog sa bundok?
Oo, nagbibigay ng babala’t hudyat ang ilog at kauring daluyan ng tubig bago maganap ang iglap na paghalihaw ng dambuhalang agos-baha. Kailangan lang na buksan ang pandama. Ipukol na tila lambat. Sagapin at yakapin sa ubod ng dibdib bawat hikbi at hibik ng paligid. Hindot: hindi ito pagtula. Ito’y pagtudla.
Nagiging masasal, tila hintakot na nangangatal ang daloy ng agos. Liligwak-ligwak na tila umaapaw nang tapayan o palayok ang gilid ng ilog. May madaramang kakatwa, paanas na ungol-dagundong mula kailaliman ng tubig. (Parang alulong-aso ni Eddie Vedder ng Pearl Jam.) Nangungusap. Nakikiusap. Matalim na pandama ang makakaulinig sa mabangis na lambing ng ilog.
May nalalabing 8-10 segundo para humaginit na tila kidlat—walang lingon-likod na takbong paakyat sa mataas na lugar.
Banayad na kalabit sa pandama ang mga naturang palatandaan at babala. Kapag hindi inalintana, tila basahan na buong dahas na iwawasiwas, tila munting tangkay na ihahalihaw at gugutayin sa batuhan ang masasagasa ng iglap na baha.
Karaniwang sa pinakahulo, sa mga pinag-ugatang batis at bukal nabubuo ang iglap na baha—bunga ng tinatawag na pulo-pulo o kalat-kalat na ulan, ibinuhos na samburol, mumunting bundok na tubig sa dakong tuktok ng bundok… habang karaniwang aliwalas, nakangiti nang magiliw sa dakong paanan ng bundok na dinadaanan ng ilog.
(Ah, “kapag isinalubong ay ngiting magiliw, pakaasahan mo’t kaaway na lihim.”)
Sa paghupa ng ganoong iglap na sulak ng sungit, may maiiwang alay na biyaya—mga natulingag na isda. Mahahango’t mailuluto. Laman-tiyan.
Hindi lang laman-tiyan ang masusumpungan sa kabundukan. May laman-diwa din.
Teka muna. Ah, muna-- mouna ang tawag ng mga katutubo sa bundok nila sa Hawaii—naroon ang mga Mouna Loa, Mouna Kea. Mga himbing na bulkan.
Isa ring matimping paraan ng pagpanday ng pagkatao, pagsasalin sa sarili ng mga kakatwang katangian ng bundok ang “mouna.” Mula ito sa paniniwala ng dharmadhyana—dito nagmula ang tinatawag na Zen. Karaniwang mga limang oras o higit pang taimtim na pagsuong ng diwa at kaluluwa sa liblib na dibdib ng katahimikan. Naghihilom, mapanlunas na katahimikan.
May kung ilang taon ko na ring nabibitbit pabundok ang apat kong anak. Mouna ang talagang pakay ng bawat akyat-bundok.
Kahit may nagkakanlong na dahas at bangis na matutuklasan, masasaksihan sa bawat pagsuong at pagsuso sa tigmak sa gatas at gata na dibdib niyon.
Sa tibagan sa ilog ng Biak na Bato, San Miguel de Mayumo sa Bulakan—siyam ang nalunod na mga paslit. Hindi matiyak ang dahilan kung paano sabayang nalunod ang ganoon kadami. Mapapapalatak.
Ganoon ding bilang ang nalunod sa isa pang balita—mga Boy Scouts nasawi sa isang bayang pampangin sa Pangasinan.
Sa pinakahuling ulat: natagpuan ang naaagnas nang bangkay ng isang Prana Escalante sa isang ilog sa Bundok Halcon ng Mindoro. Talaksan ang naiwang galos sa hubad na katawan. Naligo marahil. Sinakmal ng iglap na ragasa ng baha. Tiyak na humampas sa mga matalim na batuhan.
Sa ganoon ding paraan nasawi ang anak ng kaibigang pintor sa paanan ng Bundok Apo sa Davao—tila layak na itinalyang ang katawan sa kisap-matang halihaw ng iglap na baha sa binabaybay na ilog. Lasog ang katawan nang matagpuan.
Hindi kaya nila pinansin o naulinig ang mga babala ng ilog sa bundok?
Oo, nagbibigay ng babala’t hudyat ang ilog at kauring daluyan ng tubig bago maganap ang iglap na paghalihaw ng dambuhalang agos-baha. Kailangan lang na buksan ang pandama. Ipukol na tila lambat. Sagapin at yakapin sa ubod ng dibdib bawat hikbi at hibik ng paligid. Hindot: hindi ito pagtula. Ito’y pagtudla.
Nagiging masasal, tila hintakot na nangangatal ang daloy ng agos. Liligwak-ligwak na tila umaapaw nang tapayan o palayok ang gilid ng ilog. May madaramang kakatwa, paanas na ungol-dagundong mula kailaliman ng tubig. (Parang alulong-aso ni Eddie Vedder ng Pearl Jam.) Nangungusap. Nakikiusap. Matalim na pandama ang makakaulinig sa mabangis na lambing ng ilog.
May nalalabing 8-10 segundo para humaginit na tila kidlat—walang lingon-likod na takbong paakyat sa mataas na lugar.
Banayad na kalabit sa pandama ang mga naturang palatandaan at babala. Kapag hindi inalintana, tila basahan na buong dahas na iwawasiwas, tila munting tangkay na ihahalihaw at gugutayin sa batuhan ang masasagasa ng iglap na baha.
Karaniwang sa pinakahulo, sa mga pinag-ugatang batis at bukal nabubuo ang iglap na baha—bunga ng tinatawag na pulo-pulo o kalat-kalat na ulan, ibinuhos na samburol, mumunting bundok na tubig sa dakong tuktok ng bundok… habang karaniwang aliwalas, nakangiti nang magiliw sa dakong paanan ng bundok na dinadaanan ng ilog.
(Ah, “kapag isinalubong ay ngiting magiliw, pakaasahan mo’t kaaway na lihim.”)
Sa paghupa ng ganoong iglap na sulak ng sungit, may maiiwang alay na biyaya—mga natulingag na isda. Mahahango’t mailuluto. Laman-tiyan.
Hindi lang laman-tiyan ang masusumpungan sa kabundukan. May laman-diwa din.
Teka muna. Ah, muna-- mouna ang tawag ng mga katutubo sa bundok nila sa Hawaii—naroon ang mga Mouna Loa, Mouna Kea. Mga himbing na bulkan.
Isa ring matimping paraan ng pagpanday ng pagkatao, pagsasalin sa sarili ng mga kakatwang katangian ng bundok ang “mouna.” Mula ito sa paniniwala ng dharmadhyana—dito nagmula ang tinatawag na Zen. Karaniwang mga limang oras o higit pang taimtim na pagsuong ng diwa at kaluluwa sa liblib na dibdib ng katahimikan. Naghihilom, mapanlunas na katahimikan.
May kung ilang taon ko na ring nabibitbit pabundok ang apat kong anak. Mouna ang talagang pakay ng bawat akyat-bundok.
Kahit may nagkakanlong na dahas at bangis na matutuklasan, masasaksihan sa bawat pagsuong at pagsuso sa tigmak sa gatas at gata na dibdib niyon.
Comments