Skip to main content

Sibat ng tadhana

TATLO lang kami sa Samahang Centurion (SC, ginamit na ang baybay Español, baka sabihing kabig kami ni Hitler na mahilig sa sariling sikap kung S.S. ang ipaparada). Nangako sa isa’t isa na aabot kami sa edad-100 o higit pa.

Hindi sa kutob na lulusot ang nakasalang na panukalang batas na magbibigay ng P1 milyon sa sinumang Pilipino na aabot sa ganoong edad… saan pa gugugulin ang ganoong halaga kung ni hindi na makatindig, maipasok ang astig na…

T-t-teka, astig talaga ang mga kawal ng Roman Empire kahit noong panahon ni Kristo… centurions do day-long marches lugging armaments and provisions over half their body weight, aba’y marami na ngayong batugan na halos gumapang sa bigat ng sariling bayag, mwa-ha-ha-haw!

‘Yun nga palang panukalang gantimpala na P1M, mas magandang palitan na lang… mas mainam na itakdang batas sa mga korporasyon sa bansa na bigyan pa rin ng hanapbuhay—at matinong sahod-- ang mga nasa dapit-hapong edad, kung gusto pa nilang mag-ambag ng kakayahan at kaalaman sa pambansang kabuhayan…

Sa sulipat na tingin kasi ng human resource development managers in our strangled neck of the woods, wala nang ibubuga ang nasa edad-40 pataas. So they’re giving all the opportunities to raw recruits in their 20’s, and they expect them to have the experience and the mettle for the métier.

Eh, paano naman kaming may matinding disiplina ng centurion? It takes such ruthless discipline to gain compassion.

Gunita na rin sa semana santa ang habag na ipinakita ni Longhinus, centurion na sinalaksak ng sibat ang tagiliran ng nakapakong Kristo… para matapos na ang paghihirap nito… kamukat-mukat, ang ulo ng naturang sibat ang naging agimat daw ni Adolph Hitler sa kanyang tangkang pagsakop sa buong mundo… at sinumang magtataglay ng naturang spearhead, kakasihan daw sa pagkakamit ng global military power.

And a centurion wielded such an amulet for global conquest to bring cessation to the agony of the world’s Redeemer…

It takes metal mettle to be a centurion… ‘yung may itatagal sa mahinahong sikad ng panahon.

Sa isang kasapi namin muling narinig na nabanggit ang kataga na higit sa 50 taon nang nakabaon sa guni-guni’t gunita… shibumi. Effortless perfection ang isang katuturan. Matimpi, masinop na paglalapat ng kakayahan sa mga mumunting gawain ang isa pang katuturan.

It’s a deeper down-to-earth way of life… and you can only go to such depths of a down-to-earth lifestyle by taking on responsibilities, a ton or two gets you weighed down, keeps both feet firmer on the ground, mwa-ha-ha-haw!

Para talagang kawal noong panahon ni Kristo… kayang pasanin ang bigat ng mga dalahin sa mga maghapon at magdamag, tungo sa kung saan-saang larangan at lupalop na lulupigin.

The onus of heavy responsibility can bear down on the shoulders but won’t wear down, even uplift the bearer…

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Cal y canto con camote

FENG shui (literally, wind water flow) lore has it root crops embody a hidden store of treasures. Say, a local food conglomerate needs yearly 35,000 metric tons of cassava for livestock feed-- the available local supply falls short of 13,000 tons. Cassava granules sell for around P9 a kilo. Demand for the same root crop to be used in liquor manufacturing is hitting above the roof. Why, raising cassava is a no-brainer task— this is one tough crop that can grow in the most hostile patches of earth, providing sustenance for ages to dwellers in sub-Saharan parts of Africa. While the hardy cassava is nearly pure starch, the lowly sweet potato or kamote is considered by nutritionists as a super food, the most nutritious of all vegetables— kamote levels of Vitamin A are “off the charts, rich in antioxidants and anti-inflammatory properties.” A fist-sized kamote can supply a day’s dose of glucose to fuel the brain, muscles, and organs, so they claim. Count the country lucky...
Post a Comment
Read more

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina...
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal...
Post a Comment
Read more