Skip to main content

बलिन्ताताव नग dragon


PINAKASUWERTENG araw daw sa 2011 ang Abril 6 kaugnay sa maliyab na pagtatalik ng Araw at lagalag na Jupiter… nasa tugatog ang bulwak ng magkasanib na alimuom o katas nila sa pagitan ng alas siete’t alas nueve ng umaga.

Mapapasagunson—katagang Batangan ‘to, “sunduin” o “dalhin pauwi” ang kahulugan—ang ningning at ningas ng Araw kasanib ang pag-unlad at kasaganaan na hatid ng Jupiter kung gagawin ang isang payak na ritwal… ang paglalapat ng balintataw o inla sa mata ng dragon.

Hindi na kailangang bumili pa ng imahen o pigurin ng dragon sa Chinatown… download na lang sa Internet, naglisaw do’n ang samut-saring imahen ng dragon… ‘yung mga nais makatipid, puwede na ring lapatan ng balintataw ang mata ng kambal na dragon na nakataliba sa bukana ng Jones Bridge sa pagitan ng National Press Club at Philippine Post Office, o kahit ‘yung nasa bunganga ng Ongpin na nakatanaw sa simbahan sa Sta. Cruz…

Pinsel at tintang itim lang ang kailangan para lagyan ng tuldok na balintataw ang dragon… kailangan lang na may malakas na tugtugin na isasaliw habang idinuduldol ang brotsa (pinsel) sa mata ng imahen o pigurin… siyempre, masayang tugtog—sakto siguro ‘yung “I Want To Be A Billionaire” pero ‘yang pagwawalis-tambok, teka, masidhi (mula Sanskrit, saddha at siddhi, “disiplina” at “puspos ng liwanag na paham”) masinsinang pagbrotsa ay kailangan ng mas malibog na tugtugin… kaya mas angkop yata ang mga obra nina Antonio Vivaldi, Johann Sebastian Bach, Wolfgang Amadeus Mozart, at Richard Strauss… bahala kayo kahit “I Who Have Nothing” pa ang patugtugin n’yo, mwa-ha-ha-haw!

Sangkaterba raw ang nagbabasa sa pitak na ‘to, lalo na sa online edition… dahil yata sa mga ganitong pagsisiwalat. Meron daw antique value para sa mga mahilig maghalungkat ng kaalamang antigo.

Saka matagal ang tinatawag na period of obsolescence… kung ilang ulit daw binabasa ng mga nakatutok dito para lang maunawaan nang lubusan ang mga inilalahad. Lalim daw kasi.

Mas gusto raw nila ‘yung mababaw lang… ‘yung apat na pulgada lang sa kababawan because that’s the average length of the fifth limb for probing into lush, silken-wet depths… noblesse oblige. Ibinibigay ang hilig ng mga mahilig.

Dahilan: kung hindi maantig ang nasa pagitan ng dalawang mata, tiyak na mauuntag ang nasa pagitan ng dalawang hita…

Hindi na siguro uungot, uungkat pa ang mambabasa namin hinggil sa sagisag ng dragon… nakakubli ito bilang pantig sa katagang “tulong” at talagang marami—lalo na ang ilang nakaniig na dilag-- ang nangangailangan ng too long. Even for a short time.

Walang mawawala kung gagawin ang ritwal na inilahad… ilang patak lang ng tintang itim, ilang saglit na pagduldol ng brotsa, at ilang sandaling saliw ng liwanag at masayang musika.

Catch eternity’s bounty through a dragon’s eyes...

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Every single cell of my body's happy

I got this one from Carmelite Sisters from whose school three of my kids were graduated from. They have this snatch of a song that packs a fusion metal and liebeslaud beat and whose lyrics go like this: "Every single cell of my body is happy. Every single cell of my body is well. I thank you, Lord. I feel so good. Every single cell of my body is well." Biology-sharp nerds would readily agree with me in this digression... Over their lifetimes, cells are assaulted by a host of biological insults and injuries. The cells go through such ordeals as infection, trauma, extremes of temperature, exposure to toxins in the environment, and damage from metabolic processes-- this last item is often self-inflicted and includes a merry motley medley of smoking a deck a day of Philip Morris menthols, drinking currant-flavored vodka or suds, overindulgence in red meat or the choicest fat-marbled cuts of poultry and such carcass. When the damage gets to a certain point, cells self-de
Post a Comment
Read more

ALAMAT NG TAHONG

SAKBIBI ng agam-agam sa kalagayan ng butihing kabiyak-- at kabiyakan, opo-- na nakaratay sa karamdaman, ang pumalaot na mangingisda ay napagawi sa paanan ng dambuhalang Waczim-- isang bathala na nagkakaloob sa sinuman anumang ibulwak ng bibig mula sa bukal ng dibdib. Pangangailangan sa salapi na pambili ng gamot ng kapilas-pusong maysakit ang nakasaklot sa puso ng matandang mangingisda. 'Di kaginsa-ginsa'y bumundol ang kanyang bangka sa paanan ng Waczim. Kagy at umigkas ang katagang kimkim noon sa kanyang dibdib: "Salapi!" Bumuhos ng salapi-- mga butil at gilit ng ginto-- mula papawirin. At halos umapaw sa ginto ang bangka ng nagulantang na mangingisda, walang pagsidlan ang galak, at walang humpay ang pasasalamat sa mga bathala. Nanumbalik ang kalusugan ng kabiyak ng mangingisda. At lumago ang kabuhayan, naging mariwasa ang magkapilas-puso na dating maralita. Nilasing ng kanyang mga dating kalapit-bahay ang mangingisda-- na hindi ikina
Post a Comment
Read more

Wealth garden

‘TWAS CRUEL as smashing a budding green thumb: some years back, an abuela warned me about letting any clump of katigbi (Job’s tears or Coix lachrymal jobi for you botanists) from growing in our homeyard. That grass with rapier-like leaves that smelled of freshly pounded pinipig supposedly invited bad luck and sorrows—why, that biblical character Job wailed and howled a lot, didn’t he? (But was later rewarded with oodles of goodies, wasn’t he?) Then, I came across some arcane text that practically goaded folks to grow katigbi in their gardens—why, there’s a starchy kernel wrapped shut in the seed’s shiny coat. A handful or more of kernels could be cooked as porridge. Too, one could whisper a wish upon seven seed pods, throw ‘em pods in running water—a river or stream—and the wish would be granted! I was warned, too, about planting kapok or talisay trees right in the homeyard—these trees form a cross-like branching pattern. Pasang-krus daw ang bahay na kalapit sa puno ng kapok, tal
Post a Comment
Read more